Τα πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών ας ταρακουνήσουν τη συνείδησή μας 

Στους δύσκολους καιρούς μας και μέσα σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης, ανάμεσα στα άλλα που έχουμε χάσει ή χάνουμε, κινδυνεύουμε να χάσουμε και τον ανθρωπισμό μας. Προσπαθούμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουμε και τα φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού που φυτρώνουν γύρω μας, μέσα στις αυλές μας.
Είναι καθήκον μας να μην αφήσουμε τη ντροπή της γουρουνοκεφαλής να λεκιάσει τις ψυχές μας.
Ο τόπος στον οποίο ζούμε μαρτυρεί συνεχείς μετακινήσεις πληθυσμών, μεταναστεύσεις και προσφυγικά ρεύματα.
Από τον 12ο αιώνα π.Χ., όπου μπορεί να φτάσει με σχετική σιγουριά η ιστορική μας γνώση, μέχρι σήμερα, μεγάλες ομάδες πληθυσμών πότε έρχονται και εγκαθίστανται στη Νότια Βαλκανική, και πότε φεύγουν από εδώ  σε άλλους τόπους σε Ανατολή και Δύση, σε Βορά και Νότο.
Τον 19ο αιώνα, αμέσως κιόλας μετά την Ελληνική Επανάσταση και τη δημιουργία του σύγχρονου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το 1830, σημειώνονται μεταναστευτικά ρεύματα κύρια προς τις επαρχίες της …Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Από την Πελοπόννησο,  τη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου χιλιάδες Έλληνες προσπαθούν να ξεφύγουν από την άθλια οικονομική κατάσταση και τις συνέπειες της πρώτης πτώχευσης του 1827 και να βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής στην Κωνσταντινούπολη και τις μικρασιατικές ακτές.
Ακολούθησαν η δεύτερη πτώχευση του 1843, η Τρίτη πτώχευση, του Τρικούπη, το 1893, ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 και οι Βαλκανικοί πόλεμοι του 1912 – 1913 που συνοδεύτηκαν από τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα προς την Ευρώπη και την Αμερική.
Η μικρασιατική καταστροφή του 1922 οδήγησε πάνω από 1.500.000 Ελληνες πρόσφυγες στη χώρα μας από την Τουρκία, οι οποίοι αντιμετώπισαν άθλιες συνθήκες επιβίωσης και την αντιπροσφυγική, ξενοφοβική συμπεριφορά αρκετών Ελλήνων της «παλαιάς Ελλάδας».
Οι Ελληνες μετανάστες, αντιμετώπισαν εχθρότητα, ρατσισμό, υποτίμηση. Αισθάνθηκαν ανεπιθύμητοι, πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Αυτές οι συμπεριφορές έφτασαν ακόμα και σε επίπεδα πογκρόμ απέναντι στους Ελληνες μετανάστες. Χαρακτηριστικά ήταν τα γεγονότα στις ΗΠΑ το 1909, στον Καναδά το 1918 και στην Αυστραλία το 1935.

Οι μετανάστες, επιβάτες της τρίτης θέσης, πέρναγαν από ιατρική εξέταση στο Ελλις Αίλαντ

ΗΠΑ, Νότια Ομάχα 1909

Χιλιάδες συμπατριώτες μας, διωγμένοι από τη φτώχεια, επιλέξανε τις ΗΠΑ, τη «Γη της Επαγγελίας». Μετά από ένα ταξίδι κάτω από άθλιες συνθήκες, στα αμπάρια των πλοίων, αντιμετώπιζαν την Καραντίνα, τα Κέντρα Διαλογής, τα Hot Spot της εποχής,  το περίφημο Ελλις Αϊλαντ, όπου ακόμα κι ένα κρύωμα από το ταξίδι ήταν αρκετό να σε γυρίσει πίσω. Ανεπιθύμητοι κρίνονταν όσοι δεν φαινόντουσαν αρκετά γεροί για βαριές δουλειές ή δεν είχαν έναν συγγενή ή φίλο να εγγυηθεί ότι θα έβρισκαν ένα κομμάτι ψωμί και ένα κρεβάτι.
Οσοι κατάφερναν, με νόμιμους ή παράνομους τρόπους, να περάσουν τις πύλες εισόδου, βρέθηκαν αντιμέτωποι και με Ελληνες μετανάστες προηγούμενων γενιών, τους Πατρόνους, οι οποίοι τους εκμεταλλεύτηκαν άγρια. Μαζί με άλλες εθνότητες, Ιταλούς, Σλάβους, Ισπανούς, αφρικανούς και ασιάτες, αντιμετώπισαν έναν ξέφρενο ρατσισμό ακόμα και την Κου Κλουξ Κλαν. Ειδικότερα οι Ελληνες ήταν: οι βρόμικοι, υπάνθρωποι, απολίτιστοι, άγριοι, βιαστές, επιρρεπείς στο έγκλημα, τεμπέληδες, χαρτοπαίχτες, παιδεραστές, απεργοσπάστες, απατεώνες, τσαντάκηδες, αλκοολικοί, αντικοινωνικά στοιχεία. Σχεδόν όλα αυτά που ακούμε γύρω μας να χρεώνονται στους πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, τη Συρία, το Ιράκ, το Πακιστάν ή παλιότερα τους Αλβανούς, τους Νιγηριανούς, τους Βούλγαρους, τους Πολωνούς και πάει λέγοντας.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, στη Νότια Ομάχα της Νεμπράσκα σε μια πόλη 35.000 κατοίκων καταγράφεται μια ελληνική κοινότητα 2 – 3 χιλιάδων κατοίκων,  εργάτες στα τοπικά σφαγεία και τους σιδηροδρόμους οι περισσότεροι, και κάποιοι μικρέμποροι.
Ενας νεαρός μετανάστης, ο Γιάννης Μασουρίδης, που είχε φύγει από ένα χωριό της Καλαμάτας το 1906, συλλαμβάνεται, έπειτα από καταγγελία, κατηγορούμενος ότι «είχε σχέσεις» με μια ανήλικη κοπέλα, 17 χρόνων, η οποία του έκανε μαθήματα αγγλικών. Ηταν Σάββατο 19 Φεβρουαρίου του 1909. Τη στιγμή της σύλληψης ανταλλάχτηκαν πυροβολισμοί με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του Μασουρίδη και το θάνατο του αστυνομικού Εντ Λόουρι. Ο Μασουρίδης κινδυνεύει με λιντσάρισμα από μερικές εκατοντάδες που συγκεντρώθηκαν αμέσως με αυτό τον σκοπό. Η αστυνομία με δυσκολία καταφέρνει να τον φυγαδεύσει με ασθενοφόρο, άσχημα χτυπημένο και αναίσθητο.
Την επόμενη μέρα αρχίζει εκστρατεία κατά των «βρωμερών Ελλήνων», το αίτημα είναι να φύγουν οι μετανάστες από την περιοχή. Οι εφημερίδες αμέσως γράφουν για τον «Ελληνα δολοφόνο» και δημοσίευσαν την εμπρηστική ανθελληνική προκήρυξη όπου γινόταν λόγος για τους «βρομερούς Ελληνες που επιτίθενται στις γυναίκες μας και χτυπούν τους περαστικούς στο δρόμο, που διατηρούν χαρτοπαιχτικές λέσχες και κάθε λογής παρανομίες». Στο κλείσιμο της προκήρυξης γινόταν έκκληση για συνάντηση στο Δημαρχείο «όπου θα πάρουμε μέτρα για να διώξουμε τους Ελληνες από την πόλη μας.» (εφημερίδες World Herald και Daily News, 20.2.1909).

Οι πετυχημένοι (πίσω οι ίσκιοι τους απεικονίζουν τους ίδιους όταν έφθαναν στις ΗΠΑ) διώχνουν τους φτωχούς νεόφερτους (αμερικανικό σκίτσο της εποχής από το λεύκωμα «Οπου γη Ελλάδα…»). ΕΘΝΟΣ 20.2.2010

Την επομένη το κύριο άρθρο της Herald αναφερόταν στον Μασουρίδη με τα ακόλουθα λόγια: «Ενας Ελληνας που στη γενέτειρά του δεν είχε ποτέ το προνόμιο να υψώσει το κεφάλι του προς τα πάνω (…) η μόνη του σκέψη ήταν να σκοτώσει, να σκοτώσει.»
Την Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 1909 οργανώνεται συγκέντρωση χιλίων κατοίκων που γρήγορα μετατρέπεται σε συλλαλητήριο το οποίο κατέληξε σε ανεξέλεγκτη βία. Με κραυγές «θάνατος στους Ελληνες», «θυμηθείτε τον καημένο τον Λόουρι» το πλήθος επιτέθηκε στην ελληνική συνοικία, το «Γκρικ-τάουν». Είχε αρχίσει το πογκρόμ κατά των Ελλήνων και όλων όσων έμοιαζαν με Ελληνες. Οσοι από τους ανύποπτους κάτοικους της συνοικίας δε κατάφεραν να ξεφύγουν έπεσαν στα χέρια των φανατισμένων Αμερικάνων και δάρθηκαν χωρίς έλεος.
Στην απελπισία του κάποιος προσπάθησε να αμυνθεί με όπλο και τραυμάτισε ελαφρά δυο παιδιά. Τότε πλέον το πλήθος των επιτιθέμενων χωρίστηκε στα δυο και άρχισε τις λεηλασίες και τα σπασίματα σ’ όλα τα μαγαζιά και τα σπίτια των Ελλήνων. Οι ταραχές συνεχίστηκαν όλη τη μέρα κάτω από τη σιωπηλή επιδοκιμασία κάποιων αστυνομικών και την αδυναμία των τοπικών αρχών.
Επί έξι ώρες το πλήθος «με ρεβόλβερ, με κλομπ και με δαυλούς γύριζε στην πόλη, έπινε τα κλεμμένα ποτά, έκλεβε εμπορεύματα, χτυπούσε όποιον μπορούσε, μέχρι να τρέξει το αίμα από τις πληγές.»
Περίπου 1.300 Ελληνες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη και μαζί τους άλλοι Βαλκάνιοι.
Μια βδομάδα μετά, απεσταλμένος της ελληνικής πρεσβείας στις ΗΠΑ, που φτάνει στην πόλη για να καταγράψει τις καταστροφές , συστήνει στους εναπομείναντες Ελληνες να είναι «κόσμιοι» και «να μη ομιλώσιν εις τας γυναίκας» όταν τις συναντούν στο δρόμο!
Τον Ιούνιο του 1909 ο Μασουρίδης καταδικάζεται σε θάνατο με απαγχονισμό. Σύμφωνα με την κατηγορία πυροβόλησε και σκότωσε τον αστυνομικό επιχειρώντας να διαφύγει. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι επιχείρησε να πετάξει το όπλο του, όταν τον έπιασαν για να μην πληρώσει το βαρύτατο πρόστιμο. Ο αστυνομικός τον πυροβόλησε τότε και τον τραυμάτισε. Αμυνόμενος πυροβόλησε και η σφαίρα βρήκε τον αστυνομικό στην καρδιά.
Τον Μάιο του 1910 λόγω ανεπάρκειας στοιχείων και παραλείψεων στη διαδικασία, το Ανώτατο Δικαστήριο της Νεμπράσκα ακύρωσε τη θανατική ποινή και επέβαλε στον Μασουρίδη συνολική ποινή 14 ετών. Αυτός έμεινε στις φυλακές πεντέμισι χρόνια και μετά επέστρεψε στο χωριό του στην Ελλάδα.
Μετά το τέλος όμως  των ταραχών η κοινότητα των Ελλήνων της περιοχής σκόρπισε σ’ ολόκληρη την Αμερική. Από τις δύο – τρεις χιλιάδες μεταναστών που ζούσαν στη Νότια Ομάχα μέχρι εκείνο το μοιραίο Σάββατο του Φλεβάρη του 1909, σε λίγους μήνες η απογραφή του 1910 κατέγραφε μόλις 59 άτομα.
Την ίδια βδομάδα με τα επεισόδια αυτά ξέσπασαν παρόμοιες βίαιες ταραχές σε δύο τουλάχιστον πόλεις, στο Κάνσας Σίτι της πολιτείας Κάνσας και στο Ντέιτον του Οχάιο.
Η ιστορία της Ομάχα δεν ήταν η μοναδική. Οι μετανάστες ένιωσαν στο πετσί τους εκατοντάδες διωγμούς, διακρίσεις, ρατσισμό και ξενοφοβία. Ηταν όμως το μαζικότερο πογκρόμ και ξεπερνούσε σε βία και παροξυσμό όσα είχαν προηγηθεί και όσα ήλθαν μετά.

Καναδάς, Τορόντο 1918

Τον Αύγουστο του 1918, 10.000 Καναδοί βετεράνοι του  Α’  Παγκόσμιου Πολέμου μαζί με ένα πλήθος 40.000 «πατριωτών» Καναδών, εξαπέλυσαν πογκρόμ σε βάρος των Ελλήνων μεταναστών του Τορόντο.

Από 2 έως 5 Αυγούστου 1918, όχλος 50.000 βετεράνων και πολιτών διαδήλωσαν στους δρόμους του Τορόντο, λεηλατώντας και καταστρέφοντας τις ελληνικές επιχειρήσεις (Ειδικές Συλλογές, University of Washington Libraries).

Οι Ελληνες, τους οποίους οι Καναδοί αποκαλούσαν Slackers (τεμπέληδες – φυγόστρατοι), ήταν κυρίως ιδιοκτήτες εστιατορίων ή δούλευαν σαν μάγειροι, ψήστες, σερβιτόροι ή υπάλληλοι εμπορικών καταστημάτων. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα παρέμεινε ουδέτερη, με αποτέλεσμα οι Ελληνες του Καναδά να μην κατατάσσονται στον ελληνικό στρατό, οι δε Καναδάς να μην προσλαμβάνει στο δημόσιο τους Ελληνες από φόβο μήπως τελικά η Ελλάδα μπει στον πόλεμο με τη πλευρά της Γερμανίας.

Από τη διαμαρτυρία των βετεράνων πολέμου στο Τορόντο, 1918

Στις 2 Αυγούστου χιλιάδες βετεράνοι του πολέμου είχαν προγραμματίσει το συνέδριο του Μεγάλου Συνδέσμου Βετεράνων Πολέμου στο Τορόντο για την αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων που αντιμετώπιζαν γυρνώντας από το μέτωπο, ανάπηροι, ταλαιπωρημένοι και σε άθλια κατάσταση. Για αυτή τους τη κατάσταση πολύ εύκολα θεώρησαν υπεύθυνους τους Slackers Ελληνες.
Η αφορμή δόθηκε την προηγούμενη μέρα, όταν ένας ανάπηρος βετεράνος, ο Κλόντ Κλιντερνάι (Claude Cludernay) μεθυσμένος μπήκε στο ελληνικής ιδιοκτησίας  White City Café, στην Yonge Street, προκάλεσε καυγά και χτύπησε έναν σερβιτόρο, ο οποίος τον πέταξε έξω από το μαγαζί και κάλεσε την αστυνομία.
Ο Κλιντερνάι συνελήφθη και πέρασε το βράδυ του στο αστυνομικό τμήμα. Την άλλη μέρα επέστρεψε στο Καφέ για να ζητήσει συγγνώμη.
Το επεισόδιο όμως δεν έληξε εκεί. Η αφορμή είχε βρεθεί. Ο «Βίαιος Αύγουστος» είχε ήδη ξεκινήσει. Για τις επόμενες 4 μέρες (2 – 5 Αυγούστου 1918) 50.000 πολίτες του Τορόντο εξαπέλυσαν πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων και των επιχειρήσεών τους. Η περιοχή που περικλείεται από τις οδούς  Jarvis, Yonge, Carleton και Dundas παραδόθηκε στους βάνδαλους που κατέστρεφαν ότι έβρισκαν μπροστά τους.
Το ανθρωποκυνηγητό και ο ξυλοδαρμός των Ελλήνων ξεκινούσε το πρωί και σταματούσε στις 3 τα ξημερώματα. Το White City Café καταστράφηκε τελείως, δεκάδες άλλες επιχειρήσεις λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν.
Η περιφερειακή εθνοφυλακή και η αστυνομία όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούσε χωρίς να επεμβαίνει.
Το ανθελληνικό πογκρόμ, ο «Βίαιος Αύγουστος» τέλειωσε στις 6 Αυγούστου, αφήνοντας πίσω του αδιευκρίνιστο αριθμό νεκρών, εκατοντάδες τραυματίες και ζημιές σε ελληνικές περιουσίες και σπίτια ύψους 1.250.000 δολαρίων. Κανένας Ελληνας δεν αποζημιώθηκε ποτέ για τις ζημιές με πρόσχημα διαφορές που υπήρχαν ανάμεσα στην ελληνική την καναδική και την βρετανική κυβέρνηση.

Βίαιος Αύγουστος: Ένα ντοκιμαντέρ για τα πογκρόμ
εναντίον των Ελλήνων μεταναστών στο Τορόντο το 1918

Η Ελληνική νύκτα των κρυστάλλων from mesopotamia on Vimeo.

Αυστραλία, Κάλκουρλι 1934

Παρόμοια αντιμετώπισαν οι μετανάστες μας και στην Αυστραλία. Οι Ελληνες θεωρήθηκαν μετανάστες δεύτερης κατηγορίας και τους είχαν κατατάξει στους white aliens (λευκοί αλλοδαποί) μαζί με τους Ιταλούς, τους Γιουγκοσλάβους, τους Αλβανούς και τους σλαβικής καταγωγής ανατολικοευρωπαίους. Αυτοί ήταν οι dagoes (μελαμψοί βρομιάρηδες). Οι Ελληνες  και στην Αυστραλία, κατηγορήθηκαν για άγνοια της αγγλικής γλώσσας, φτώχεια που οδηγεί στην αλητεία, σεξουαλική παρενόχληση, παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας. «Αγράμματοι και ανειδίκευτοι, δουλεύουν με χαμηλούς μισθούς και παίρνουν τις δουλειές των Αυστραλών βρετανικής καταγωγής.
Από το 1924 και μετά αρχίζει μια άλλου τύπου κινδυνολογία: Οι Έλληνες και λοιποί μελαχρινοί αγρεργάτες «έχουν αρχίσει να αγοράζουν τα καλύτερα κτήματα», στερώντας από τους «κατάλευκους» Αγγλοσάξονες το αποκλειστικό προνόμιο της γαιοκτησίας, καταγγέλει το  Εμπορικό Επιμελητήριο της Τάουνσβιλ. 
Κατά την διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου οι Ελληνες της Αυστραλίας αντιμετωπίζουν την έξαρση των ανθελληνικών αισθημάτων και αντίστοιχο ρατσισμό με εκείνον του Καναδά.
Τον Ιούλιο του 1915, 200 άτομα, ανάμεσά τους 60 στρατιώτες, καταστρέφουν ένα ελληνικό καφενείο στο Μπρίσμπεϊν. Τον Νοέμβρη, στο Σίδνεϊ κυκλοφορεί μια ψεύτικη φήμη ότι έλληνας υπάλληλος ιταλικού μανάβικου δολοφόνησε αδειούχο φαντάρο. Το μανάβικο γίνεται βίδες από τον εξαγριωμένο όχλο. Ακολουθεί λιθοβολισμός της Διεθνούς Λέσχης από 300 στρατιώτες, με συνδρομή κάπου 1000 πολιτών. Λίγες μέρες μετά, στις 13 Δεκεμβρίου, 300 στρατιώτες αρχίζουν να καταστρέφουν συστηματικά τα ελληνικά μαγαζιά στο κέντρο του Σίδνεϊ. Σύντομα τους στρατιώτες τους πλαισιώνουν εκατοντάδες νεαροί και σε λίγο ένας όχλος 4.000 παίρνει μέρος στις βιαιοπραγίες. Οι αρχές χαρακτηρίζουν τις επιθέσεις «άνομη ηλιθιότητα» με το σκεπτικό ότι τα σπασμένα θα τα πληρώσουν οι αυστραλέζικες ασφαλιστικές εταιρείες και όχι οι Ελληνες.
Τον Οκτώβρη του επόμενου χρόνου εκατοντάδες πολίτες λεηλατούν τα ελληνικά μαγαζιά στο Πέρθ.
Στις  9 Δεκεμβρίου 1916, ένα πλήθος με επικεφαλής στρατιωτικούς, λεηλατούν και πυρπολούν ελληνικά καταστήματα στο Κάλγκουρλι και το γειτονικό Μπάουλντερ.
Τα ρατσιστικά ξεσπάσματα συνεχίστηκαν και μετά το τέλος του πολέμου με αποκορύφωμα τις ταραχές και την βία του Ιανουαρίου του 1934 στο Κάλγκουρλι και στο Μπάουλντερ, κέντρα της εξορυκτικής βιομηχανίας χρυσού της Δυτικής Αυστραλίας που έχουν μετατραπεί σε μια μόνιμη εστία ρατσισμού εναντίον των dagoes.

Οι ζημιές στο ξενοδοχείο Home From Home Hotel μετά τις καταστροφές του Γενάρη 1934 (State Library of Western Australia)

Στις 28 Γενάρη του 1934, ένας δημοφιλής ποδοσφαιριστής της περιοχής, σε κατάσταση μέθης, ο ανθρακωρύχος Τζόρτζ Εντουαρντ Τζόρνταν (George Edward Jordan) στήνει καυγά στο ιταλικό ξενοδοχείο Home From Home Hotel, με τον Ιταλό μπάρμαν Κλαούντιο Ματαμπόνι (Claudio Mattaboni). Ο Ιταλός τον έσπρωξε έξω από το ξενοδοχείο, ο Τζόρνταν έπεσε και χτύπησε το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο. Λίγο αργότερα, από το κάταγμα στο κρανίο, πέθανε. Οι φήμες ότι οι Ιταλοί είχαν δολοφονήσει τον ποδοσφαιριστή προκάλεσαν εκτεταμένη βία.
Επί δύο μέρες εκατοντάδες ένοπλοι «γηγενείς» χρυσωρύχοι θα λεηλατούν και θα καίνε τα ελληνικά, γιουγκοσλάβικα και ιταλικά μαγαζιά της περιοχής, καθώς και αρκετά σπίτια νοτιοευρωπαίων μεταναστών. Εκατοντάδες τραυματίες ο απολογισμός. Συνολικά, 92 κατοικίες και 37 μαγαζιά θα γίνουν παρανάλωμα του πυρός.
Τρομοκρατημένοι, οι Ελληνες του Κάλγκουρλι «εγκατέλειψαν εν ώρα νυκτός τα πάντα», σύμφωνα με τη διατύπωση του τότε γενικού προξένου Λ. Χρυσανθόπουλου, «μεταβάντες δι’ αυτοκινήτων και άλλων μεταφορικών μέσων εις άλλα χωρία, οπόθεν μετέβησαν της εις Πέρθην μεταβαινούσης αμαξοστοιχίας, φθάσαντες εκεί μετά των οικογενειών των εν οικτρά καταστάσει, ως πρόσφυγες» (Τάμης 1997, σ.85).
Στο γειτονικό Μπάουλντερ, Ιταλοί και Γιουγκοσλάβοι μετανάστες θα αντιτάξουν ένοπλη άμυνα στα στίφη των επιδρομέων, με αποτέλεσμα δυο νεκρούς και δεκάδες τραυματίες.
Κοντά σε αυτό το ρατσιστικό κυνήγι που βίωσαν οι μετανάστες μας στη Δύση και την Ανατολή πρέπει να συνυπολογίσουμε και το δράμα που έζησαν οι δικοί μας πρόσφυγες μετά την Μικρασιατική καταστροφή, αυτή τη φορά εδώ στα χώματα της μάνας πατρίδας.

«Το Προσφυγάκι», το μαρμάρινο άγαλμα του 150 μ.Χ. βρέθηκε το 1922 σε ανασκαφές του Έλληνα αρχαιολόγου Κουρουνιώτη στον αρχαιολογικό χώρο του Βουλευτηρίου ή Γεροντικού της Νύσσης. Το Προσφυγάκι ακολούθησε τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής και βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Οι «τουρκόσποροι», οι «κουρελήδες» με τις «παστρικιές» τους, δεν έφτανε το ξερίζωμα και η εξαθλίωσή τους, θλιβερό αποτέλεσμα των παιχνιδιών των μεγάλων δυνάμεων, που πάνω στη πλάτη τους και με το αίμα των λαών της περιοχής, μοίρασαν τη λεία τους πάνω στο πτώμα της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έζησαν και το ρατσισμό, την ξενοφοβία και την εκμετάλλευση από τους «γηγενείς αδελφούς» τους.
Σήμερα, το πιο πιθανό είναι τις επόμενες μέρες να ενισχυθεί η ρατσιστική και φασιστική βία σε μετανάστες και πρόσφυγες τόσο από το κράτος, όσο και από το παρακράτος στην Ευρώπη και τη χώρα μας.
Μαζί με τον αγώνα και την απαίτηση να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στη Συρία και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και την απεμπλοκή της χώρας μας από αυτούς τους σχεδιασμούς, πρέπει να ενισχυθούν τα χαρακτηριστικά της αλληλεγγύης μας προς τους κολασμένους αυτής της γης. Είτε πρόκειται για Ελληνες θύματα της οικονομικής κρίσης, είτε για μετανάστες και πρόσφυγες θύματα των οικονομικών ή πολεμικών παρεμβάσεων των ιμπεριαλιστών.
Οι γουρουνοκεφαλές της Βέροιας δεν μπορεί και δεν πρέπει να χαρακτηρίσουν το λαό μας.

https://www.imerodromos.gr   

Τορόντο 1918. Ο Βίαιος Αύγουστος.
Το ρατσιστικό πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών

Τον Αύγουστο του 1918, για τέσσερις μέρες, από τις 2 ως τις 5 Αυγούστου,10.000 Καναδοί βετεράνοι του  Α’  Παγκόσμιου Πολέμου μαζί με ένα πλήθος 40.000 «πατριωτών» Καναδών, εξαπέλυσαν ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των Ελλήνων μεταναστών του Τορόντο. Το αποτέλεσμα αυτού του ρατσιστικού πογκρόμ ήταν ο θάνατος αρκετών μεταναστών, μεταξύ των οποίων 29 γυναίκες και 6 ανήλικα παιδιά καθώς και υλικές ζημιές πάνω από 1.000.000 δολάρια.
 Τη νύχτα το Τορόντο «κυνηγάει Έλληνες». Τίτλος εφημερίδας της εποχής

Από τη δημιουργία του σύγχρονου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το 1830, οι άθλιες οικονομικές συνθήκες δημιουργούν τα πρώτα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα. Από την Πελοπόννησο,  τη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου χιλιάδες Έλληνες προσπαθούν να ξεφύγουν από την άθλια οικονομική κατάσταση και τις συνέπειες της πρώτης πτώχευσης του 1827 και να βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής κύρια προς τις επαρχίες της …Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην Κωνσταντινούπολη και τις μικρασιατικές ακτές.
Ακολούθησαν η δεύτερη πτώχευση του 1843, η Τρίτη πτώχευση, του Τρικούπη, το 1893, ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 και οι Βαλκανικοί πόλεμοι του 1912 – 1913 που συνοδεύτηκαν από τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα προς την Ευρώπη και την Αμερική.
Η μικρασιατική καταστροφή του 1922 οδήγησε πάνω από 1.500.000 Ελληνες πρόσφυγες στη χώρα μας από την Τουρκία, οι οποίοι αντιμετώπισαν άθλιες συνθήκες επιβίωσης και την αντιπροσφυγική, ξενοφοβική συμπεριφορά αρκετών Ελλήνων της «παλαιάς Ελλάδας».
Οι Ελληνες μετανάστες, αντιμετώπισαν εχθρότητα, ρατσισμό, υποτίμηση. Αισθάνθηκαν ανεπιθύμητοι, πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Αυτές οι συμπεριφορές έφτασαν ακόμα και σε επίπεδα πογκρόμ. Χαρακτηριστικά ήταν τα γεγονότα στις ΗΠΑ το 1909, και στην Αυστραλία το 1935. 

Περισσότερα για αυτά πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών ΕΔΩ ΔΕΣ.

Καναδάς, Τορόντο 1918

Οι Ελληνες μετανάστες, ήταν κυρίως ιδιοκτήτες εστιατορίων ή δούλευαν σαν μάγειροι, ψήστες, σερβιτόροι ή υπάλληλοι εμπορικών καταστημάτων. Στο Τορόντο, στις αρχές του 20ου αιώνα, αν και οι Ελληνες αποτελούσαν μόνο το 0,5% του πληθυσμού της πόλης, είχαν στην ιδιοκτησία τους πάνω από το  35% από τα εστιατόρια και τις καφετέριες. Οι ξενοφοβικοί και ρατσιστές Καναδοί τους αποκαλούσαν υποτιμητικά Slackers (τεμπέληδες), επειδή ασχολούνταν με τον επισιτισμό και κατά τους ρατσιστές απέφευγαν τις βαριές δουλειές του φορτοεκφορτωτή, του ξυλοκόπου ή του βιομηχανικού εργάτη.
 Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα ήταν επισήμως ουδέτερη για το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου, με αποτέλεσμα οι Ελληνες του Καναδά να μην κατατάσσονται στον στρατό, η δε Καναδική κυβέρνηση ήταν εχθρική προς την ιδέα της στρατολόγησης  των Ελλήνων  και της πρόσληψής τους στο δημόσιο από φόβο μήπως τελικά η Ελλάδα μπει στον πόλεμο με τη πλευρά της Γερμανίας.
Από τη διαμαρτυρία των βετεράνων πολέμου στο Τορόντο, 1918

Στις 2 Αυγούστου χιλιάδες βετεράνοι του πολέμου είχαν προγραμματίσει το συνέδριο του Μεγάλου Συνδέσμου Βετεράνων Πολέμου στο Τορόντο για την αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων που αντιμετώπιζαν γυρνώντας από το μέτωπο, ανάπηροι, ταλαιπωρημένοι και σε άθλια κατάσταση. . Επιστρέφοντας οι χιλιάδες των βετεράνων Καναδών από τη σφαγή των χαρακωμάτων του Α’ παγκοσμίου πολέμου, πολλοί απ’ αυτούς, ανάπηροι και σε άθλια οικονομική κατάσταση, βρήκαν τους Ελληνες μετανάστες να ευημερούν έχοντας στην κατοχή τους το 35% των μικρομεσαίων καταστημάτων.  Για αυτή τους τη κατάσταση πολύ εύκολα θεώρησαν υπεύθυνους τους Slackers Ελληνες.
Η κυρίαρχη αντίληψη μεταξύ του πληθυσμού, και των βετεράνων ιδιαίτερα,  ήταν ότι ενώ οι Άγγλο-Καναδοί συμμετείχαν στον Πόλεμο, οι «Slackers, αντί να πολεμούν και αυτοί όπως έπρεπε, κέρδιζαν χρήματα στο Τορόντο».

 Από 2 έως 5 Αυγούστου 1918, όχλος 50.000 βετεράνων και πολιτών διαδήλωσαν στους δρόμους του Τορόντο, λεηλατώντας και καταστρέφοντας τις ελληνικές επιχειρήσεις (Ειδικές Συλλογές, University of Washington Libraries).

Η αφορμή

Το απόγευμα της 1ης Αυγούστου, ένας από τους χιλιάδες απογοητευμένους βετεράνους , ο Κλόντ Κλιντερνάι (Claude Cludernay), στρατιώτης πεζικού, οποίος είχε χάσει το ένα του πόδι στη μάχη, μεθυσμένος και σε άθλια κατάσταση μπήκε στο ελληνικής ιδιοκτησίας White City Café, στην Yonge Street  του Τορόντο, προκάλεσε καυγά και χτύπησε έναν σερβιτόρο, ο οποίος αφού τον πέταξε έξω από το μαγαζί, κάλεσε την αστυνομία.
Ο Κλιντερνάι συνελήφθη και πέρασε το βράδυ του, μεθυσμένος, σε ένα κελί ενός κοντινού αστυνομικού τμήματος. Την άλλη μέρα επέστρεψε στο White City Café, του οποίου ήταν τακτικός θαμώνας, για να ζητήσει συγγνώμη.
Το επεισόδιο όμως δεν έληξε εκεί. Η αφορμή είχε βρεθεί. Το γεγονός ότι ο Κλιντερνάι δεν επέστρεψε σπίτι του το προηγούμενο βράδυ, σε συνδυασμό με τις έντονες φήμες που κυκλοφόρησαν ότι οι «βρωμο-Έλληνες» τον είχαν ξυλοκοπήσει, απελευθέρωσε το ρατσιστικό μίσος. Ο «Βίαιος Αύγουστος» είχε ήδη ξεκινήσει. Την επόμενη μέρα, Παρασκευή 2 Αυγούστου και για 4 μέρες (2 – 5 Αυγούστου 1918) 50.000 πολίτες του Τορόντο εξαπέλυσαν πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων και των επιχειρήσεών τους. Η περιοχή που περικλείεται από τις οδούς  Jarvis, Yonge, Carleton και Dundas παραδόθηκε στους βάνδαλους που κατέστρεφαν ότι έβρισκαν μπροστά τους.
Το ανθρωποκυνηγητό και ο ξυλοδαρμός των Ελλήνων ξεκινούσε το πρωί και σταματούσε στις 3 τα ξημερώματα. Το White City Café καταστράφηκε τελείως, δεκάδες άλλες επιχειρήσεις και σπίτια μεταναστών λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν.
Η περιφερειακή εθνοφυλακή και η αστυνομία όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούσε χωρίς να επεμβαίνει, ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου Καναδοί αστυνομικοί έπαιρναν ενεργά μέρος στο πογκρόμ σε βάρος των Ελλήνων.
Το ανθελληνικό πογκρόμ, ο «Βίαιος Αύγουστος» τέλειωσε τις πρώτες πρωινές ώρες της  6ης Αυγούστου, αφήνοντας πίσω του αδιευκρίνιστο αριθμό νεκρών (ανάμεσά τους 29 γυναίκες και 6 ανήλικα παιδιά), εκατοντάδες τραυματίες και ζημιές σε ελληνικές περιουσίες και σπίτια ύψους 1.250.000 δολαρίων, όταν ο δήμαρχος της πόλης αναγκάστηκε να επιβάλλει απαγόρευση της κυκλοφορίας και την επέμβαση του στρατού για να καθαρίσει τους δρόμους.
Κανένας Ελληνας δεν αποζημιώθηκε ποτέ για τις ζημιές με πρόσχημα τις διαφορές που υπήρχαν ανάμεσα στην ελληνική την καναδική και την βρετανική κυβέρνηση.

Η Yonge Street βόρεια από την King Street, το 1911, ο τόπος όπου σημειώθηκαν οι μεγαλύτερες ζημιές κατά τη διάρκεια του πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών το 1918 (φωτό από τα Αρχεία της πόλης του Τορόντο).

Οι μνήμες του ρατσιστικού πογκρόμ της πόλης του Τορόντο έχουν μετατραπεί σήμερα σε φιέστα όπου αντιρατσιστές συγκεντρώνονται στις συνοικίες των ελληνόφωνων και τρώνε μαζικά greek souvlaki, tzatziki, mousaka κλπ μεσογειακά εδέσματα.

Βίαιος Αύγουστος: Ένα ντοκιμαντέρ για το πογκρόμ
εναντίον των Ελλήνων μεταναστών στο Τορόντο το 1918

 

Το 2009 γυρίστηκε το ντοκιμαντέρ «Violent August» από τον John Burry που έχει θέμα το πογκρόμ του Τορόντο, με βίντεο από σκληρές εικόνες της εποχής και κυκλοφορεί σε dvd με υπότιτλους στα ελληνικά:
Η Ελληνική νύκτα των κρυστάλλων from mesopotamia on Vimeo.
Ο λαός μας έχει υποστεί την τύχη του ξεριζωμένου πρόσφυγα, του απελπισμένου και εξαθλιωμένου μετανάστη, έχει ζήσει το ρατσισμό, το κυνήγι, την απαξίωση, την βία των πογκρόμ και τα ολοκαυτώματα του φασισμού. Είναι υποχρέωσή μας να κρατήσουμε τις μνήμες μας ζωντανές. Είναι ανάγκη να ενισχυθούν τα χαρακτηριστικά της αλληλεγγύης μας προς τους κολασμένους αυτής της γης. Είτε πρόκειται για Ελληνες θύματα της οικονομικής κρίσης, είτε για μετανάστες και πρόσφυγες θύματα των οικονομικών ή πολεμικών παρεμβάσεων των ιμπεριαλιστών.

https://www.imerodromos.gr

Έλληνες μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της Αυστραλίας

Έλληνες μετανάστες σε στρατόπεδα 

συγκέντρωσης της Αυστραλίας.

τα “σκλαβοπάζαρα των μεταναστών” (1953)

 ----------------------------------------

Το προγκρόμ κατά των Ελλήνων μεταναστών στο Τορόντο του Καναδά (1918)

Στο βίντεο αυτό εξιστορείται το βίαιο πογκρόμ κατά των Ελλήνων μεταναστών στο Τορόντο του Καναδά τον Αύγουστο του 1918. Οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που επικράτησαν στην πόλη κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου, οδήγησαν σε μια έκρηξη ρατσιστικής βίας, που για διάφορους λόγους επικεντρώθηκε στους Έλληνες μετανάστες της πόλης. Αξίζει να το δούμε και να προβληματιστούμε με όσα συμβαίνουν σήμερα, στην Αθήνα και αλλού…

Παρακολουθήστε τα πρώτα 6 λεπτά του ντοκιμαντέρ μας.
Σε μια ζεστή νύχτα του Αυγούστου, όχι όλοι εδώ και πολύ καιρό και για τις επόμενες τέσσερις διαδοχικές νύχτες, οι καλοί πολίτες του Τορόντο τρελάθηκαν και πυροδότησαν τη μεγαλύτερη εξέγερση στην ιστορία της πόλης και μία από τις μεγαλύτερες αντιελληνικές ταραχές στον κόσμο.

Γιατί συνέβη?

Γιατί οι Έλληνες;

Ποιες ήταν οι συνέπειες;

Γιατί, μέχρι τώρα, έχει ξεχαστεί αυτό το απίστευτο περιστατικό; Ενσωματώνοντας λεπτομερείς συνεντεύξεις με τους ιστορικούς και τα μέλη της οικογένειας των πληγέντων, ο Βίος Αύγουστος διερευνά τις αιτίες των ταραχών και καταγράφει λεπτομερώς τα γεγονότα.

Χρησιμοποιώντας πραγματικές αρχειακές φωτογραφίες, ρεπορτάζ εφημερίδων και ρεπορτάζ, το ντοκιμαντέρ φέρνει ζωηρά τους ανθρώπους, τους τόπους και τα περιστατικά.

Ο βίαιος Αύγουστος αποκαλύπτει τις κοινωνικές συνθήκες και τα κίνητρα των οργισμένων βετεράνων του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου που ξεκίνησαν τις ταραχές και τη θέση της μικρής κοινότητας Ελλήνων μεταναστών και υπευθύνων των εστιατορίων που άθελά τους έγιναν η λάμψη της βίας.

Η ταινία παρέχει ένα ισχυρό και συγκλονιστικό παράδειγμα για το πώς ένα αγχωτικό κλίμα ρατσισμού και δυσαρέσκειας έγινε μια ωρολογιακή βόμβα χτυπημένη για να εκραγεί στην παραμικρή πρόκληση. --- Παραγωγή, γραπτή και σκηνοθεσία: John Burry

Σκλαβοπάζαρο στους ελαιώνες της Λέσβου

Στις 26 Νοεμβρίου του 2017 έπεσε νεκρός ένας Αφγανός στα Πάμφιλα της Λέσβου, είχε δολοφονηθεί από ομοεθνείς του

Αιτία του φονικού ο έλεγχος των ενοικιάσεων των προσφύγων στους ελαιοπαραγωγούς για την συγκομιδή της ελιάς, κι απόσπαση μίζας για την ενοικίαση. Ο νεκρός ήταν μέλος κυκλώματος ενοικίασης προσφύφων που ήταν σε αντιπαράθεση με άλλο κύκλωμα. Η Αστυνομική Διεύθυνση Λέσβου με εξαιρετική ταχύτητα βρήκε τόσο τους δράστες όσο και τα αίτια της δολοφονίας και προχώρησε σε επίσημες ανακοινώσεις. Φαινεται πως η δράση των κυκλωμάτων ήταν γνωστή πολύ πριν το φονικό στην Αστυνομία. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά τα πράγματα από την στιγμή που το κολαστήριο της Μόριας, το κέντρο κράτησης των προσφύγων (ο φυσικός χώρος ανάπτυξης των κυκλωμάτων της μαύρης εργασίας, της πορνείας και των ναρκωτικών), είναι από τους πλέον αστυνομοκρατούμενους χώρους στη Λέσβο. Τα Πάμφιλα απέχουν από το κολαστήριο μόλις 5 χιλιόμετρα και στην ευρύτερη περιοχή διαμένουν δεκάδες αν όχι εκατοντάδες αστυνομικοί που είτε είναι μόνιμοι κάτοικοι της Λέσβου, είτε έχουν αποσπασθεί στο νησί προσωρινά. Πολλοί από τους μόνιμους κατοίκους είναι οι ίδιοι ελαιοπαραγωγοί και είναι πρακτικά αδύνατο να μην έχουν ακούσει τίποτα για το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο των προσφύγων που διεξάγεται δίπλα τους.
Η διαχείριση της  υπόθεσης από την Αστυνομία δείχνει πως η αντιμετώπιση προσφύγων ως σύγχρονων σκλάβων είναι απόλυτα αποδεκτή για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Στην ουσία η κυβέρνηση κλείνει το μάτι στους μεγαλοαγρότες, τους ελαιοτριβεις και κάθε άλλη κατηγορία επιχειρηματιών του νησιού. Είναι σαν να τους λέει: “μην μιλάτε πολύ σας εξασφαλίσαμε τσάμπα εργάτες”.
Τα κυκλωματα διακίνησης των σύγχρονων σκλάβων δεν μπορούν να λειτουργήσουν αν δεν συνυπάρχει η συνεργασία (σε ορισμένες περιπτώσεις) ή η ανοχή ανθρώπων που ζουν μέσα στο κολαστήριο της Μόριας, αυτών που το διοικούν και ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στην πρωτογενή παραγωγή. Σε κάθε περίπτωση μετά την 26η Νοεμβρίου κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν γνωρίζει τη συμβαίνει στην Μόρια.
Κάποιοι από τους “παλιούς” πρόσφυγες, όπως αυτός που δολοφονήθηκε στις 26 Νοεμβρίου (βρίσκονταν στο νησί από το 2015), γίνονται οι ενοικιαστές για τους νεοφερμένους. Οι μεγαλοαγρότες νοικιάζουν απευθείας από τα δίκτυα τους πρόσφυγες που χρειάζονται για την συγκομιδή της ελιάς. Το μεροκάματο που πληρώνουν είναι 25 ευρώ, δεν το δίνουν ποτέ στον εργάτη – πρόσφυγα, αυτός που παίρνει τα χρήματα είναι ο μεσάζοντας τους, κρατάει την μίζα και δίνει τα υπόλοιπα στους εργάτες – πρόσφυγες. Οι μικρότεροι κτηματίες ενοικιάζουν πρόσφυγες δια μέσου ελαιοτριβείων, ορισμένοι ελαιοτριβείς πέζουν το ρόλο του διαμεσολαβητή με το αζημίωτο.
Το μεροκάματο των 25 ευρώ είναι ιδιαίτερα δελαστικό για τους κτηματίες διότι είναι κατά τα 38,5 % μικρότερο από το μεροκάματο των 40 ευρώ (επικρατούσα τιμή στο νησί τα τελευταία χρόνια). Σε ακόμη χειρότερη θέση βρίσκονται οι γυναίκες εργάτριες γης για τις οποίες σε όλες τις περιπτώσεις το μεροκάματο είναι μόλις 25 ευρώ την ημέρα, ανεξάρτητα από την εργασία που προσφέρουν και την εθνικότητα τους. Η ασφάλιση για άνδρες και γυναίκες είναι άγνωστη λέξη.
Οι συνθήκες εργασίας προσδιορίζονται από τους κτηματίες, αυτοί αποφασιζουν αν οι εργάτες έχουν δικαίωμα για διάλλειμμα αν θα δουλεύουν ήλιο με ήλιο ή οκτάωρο. Κι  αν εκτιμούν ότι κάποιοι εργάτες δεν είναι όσο θέλουν αποδοτικοί τους διώχνουν αμέσως από την δουλειά τους, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι κτηματίες διώχνουν τους πρόσφυγες εργάτες γης από τα χωράφια τους χωρίς καν να τους πληρώσουν.
Μετά το φονικό τα κυκλώματα ανέστειλαν για λίγο την δράση τους. Κάποιοι από τους κτηματίες φοβήθηκαν ότι θα μπλέξουν και έδιωξαν τους πρόσφυγες από τα χωράφια τους. “Αυτοί σκοτώνονται μεταξύ τους έλεγε” ένας κτηματίας δύο εβδομάδες μετά το φονικό για να δικαιολογήσει γιατί αρνούνταν να πάρει πρόσφυγες στα χωράφια του.
Λίγο αργότερα η δράση των κυκλωμάτων συνεχίστηκε ανενόχλητη καμία αστυνομική έρευνα δεν τα αποκάλυψε ούτε τα εμπόδισε.Ούτε κάποια άλλη κρατική υπηρεσία έκανε έλεγχους για την μαύρη εργασία στους ελαιώνες του νησιού.  Το Σωμα Επιθεωρητών Εργασίας θα μπορούσε να είχε βγάλει δεκάδες “λαβράκια” αν ασχολούνταν με το ζήτημα αλλά δεν το έκανε. Όμως ούτε οι επίσημοι συνδικαλιστικοί φορείς Εργατικό Κέντρο, Ν.Τ.της ΑΔΕΔΥ ασχολήθηκαν με το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο που αναπτυσσεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πόλη της Μυτιλήνης. Καμία αναφορά, καμιά διαμαρτυρία δεν είδαμε από ΜΚΟ, από εθελοντικές οργανώσεις που στηρίζουν τους πρόσφυγες ή έστω από τις τοπικές οργανώσεις της Αριστεράς.

Το Εργατικό κίνημα της Λέσβου βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση, πρέπει να ταχθεί ξεκάθαρα και με συγκεκριμένες δράσεις στο πλευρό των εργατών γης, να αποκαλύψει το ζήτημα να δειξει ποιοί κερδίζουν από αυτό το απάνθρωπο σκλαβοπάζαρο. Το Εργατικό κίνημα οφείλει να ενώσει το έθνος των εργατών, για να σταματήσει το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο στους ελαιώνες του νησιού, αλλά και για να πετύχει αυξήσεις στα μεροκάματα, βελτίωση των συνθηκών εργασίας, ασφάλισης και υγειονομικής περίθαλψης για όλους τους εργάτες γης ανεξάρτητα από την εθνικότητα τους.
Πως εδραιώνεται το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο
Ο χειμώνας 2017 – 2018 έχει δώσει πολύ καλή παραγωγή ελαιοκάρπου σε αρκετές περιοχές της Λέσβου, έτσι υπάρχει μεγάλη ανάγκη από εργατικά χέρια για την συγκομιδή του καρπού. Στο κολαστήριο της Μόριας, ζουν χιλιάδες πρόσφυγες σε άθλιες συνθήκες και σε πλήρη οικονομική εξαθλίωση. Δηλαδή στον ίδιο χώρο συνυπάρχαν η ανάγκη για εργατικά χέρια που θα μαζέψουν τον καρπό και εν δυνάμει φθηνοί εργάτες γης πρόθυμοι να κάνουν οποιαδήποτε εργασία με μικρό μεροκάματο. Για να εξασφαλιστεί ότι οι πρόσφυγες θα δουλέψουν με μικρά μεροκάματα  δεν αρκεί η εξαθλίωση τους. Δεν αρκεί να κοιμούνται σε καλοκαιρινές σκηνές μέσα στο καταχείμωνο, δεν αρκεί να αρκει να είναι μονίμως πεινασμένοι, πρέπει να συντρέξουν κι ορισμένες άλλες παραμετροι. Συγκεκριμένα πρέπει να εργάζονται σε καθεστώς παρανομίας και να μην μπορούν να έρθουν σε απευθείας συνεννόηση με τους ελαιοπαραγωγούς, ώστε να είναι αναγκαία η διαμεσολάβηση τρίτων προσώπων.
Η νόμιμη εργασίας των προσφύγων στα χωράφια εξασφαλίζεται όταν ο ελαιοπαραγωγός που τους απασχολεί καταβάλει την αμοιβή τους σε τραπεζικό λογαριασμό μέσο της διαδικασίας του εργοσήμου. Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων δεν διαθέτουν τραπεζικό λογαριασμό διότι δεν διαθέτουν ΑΦΜ και ΑΜΚΑ. Πάρα πολλοί πρόσφυγες άλλα και συλλογικότητες που στηρίζουν τους πρόσφυγες αναφέρουν ότι από το καλοκαίρι του 2017 οι αρμόδιες έκαναν ότι μπορούσαν για να μην εκδώσουν ΑΜΚΑ στους πρόσφυγες που το ζητούσαν. Επιπρόσθετα πρόβληματα για τους πρόσφυγες που αναζητούν εργασία, είναι ότι δεν γνωρίζουν την γλώσσα, δεν γνωρίζουν τους πιθανούς εργοδότες και την εργασία της ελαιοσυλλογής. Η γκετοποίηση τους στην Μόρια, πάγια επιλογή των κρατικών μηχανισμών, κάνει αδύνατη την αντιμετώπιση των παραπάνω προβλημάτων. Έτσι γίνονται εύκολα θύματα για τα κυκλώματα που τους εκμεταλλεύονται.
Η πλειοψηφία των προσφύγων ζουν με την μόνιμη απειλή της απέλασης τους στην Τουρκία και την απάνθρωπες συνθήκες φυλάκισης τους εκεί. Με συστηματικό τρόπο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εδώ και δύο χρόνια έχει επιβάλει καθεστώς τρομοκρατίας των προσφύγων αξιοποιώνοντας όλους τους κατασταλτικούς κρατικούς μηχανισμούς (αστυνομικά, λιμενικό κλπ), ακόμη ΜΚΟ που υποτίθεται ότι υποστηρίζουν τους πρόσφυγες, σε κρίσιμες στιγμές του εγκαταλείπουν αβοήθητους, αιτία ο κίνδυνος διακοπής της χρηματοδότησης τους από το κράτος και την Ε.Ε.
Κρίσιμο ρόλο στην τρομοκράτηση των προσφύγων παίζουν οι διάφορες αρκοδεξιές και παρακρατικές συμμορίες που έχουν δημιουργηθεί στο νησί κι οποίες δρουν ανενόχλητες και ασύδοτες εδώ και δύο χρόνια και σε πολλές περιπτώσεις σε αγαστή συνεργασία με κομμάτια του κρατικού μηχανισμού.
Ταυτόχρονα οι πρόσφυγες έχουν άμεση ανάγκη από χρήματα για να καλύψουν τις βιωτικές τους ανάγκες, για να στείλουν χρήματα στις οικογένειες τους, για να πληρώσουν δικηγόρους που διεκπεραιώνουν τα αιτήματα ασύλου που έχουν καταθέσει. Γι’ όλους τους παραπάνω λόγους είναι εξαιρετικά πρόθυμοι να δουλέψουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί.

https://www.alfavita.gr

Ανοιχτά σύγχρονα σκλαβοπάζαρα προσφύγων και μεταναστών στη Λιβύη

Πρόσφυγες και μετανάστες από τη Δυτική Αφρική κρατούνται για λύτρα, εκβιάζονται και ωθούνται σε καταναγκαστική εργασία ή σεξουαλική εκμετάλλευση μετά την πώλησή τους σε σκλαβοπάζαρα, πολυάριθμα και ανοιχτά, σε κοινή θέα στη Λιβύη, με τιμές που κυμαίνονται από 200-$500 δολάρια το κεφάλι, όπως καταγγέλλει ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΙΟΜ).
«Στις αγοραπωλησίες οι άνθρωποι κρατούνται κατά μέσο όρο δύο με τρεις μήνες» δήλωσε στη Γενεύη, ο Οθμάν Μπελμπέιζι επικεφαλής της αποστολής του Οργανισμού στη Λιβύη.
«Οι μετανάστες πωλούνται στην αγορά ως εμπόρευμα» είπε. «Η πώληση των ανθρώπων εξελίσσεται σε νέα τάση μεταξύ των λαθρεμπόρων και τα δίκτυα λαθρεμπορίου στη Λιβύη γίνονται όλο και πιο ισχυρά», πρόσθεσε.

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες – πολλοί από τη Νιγηρία, τη Σενεγάλη και την Γκάμπια – πιάνονται από τους λαθρεμπόρους ενώ προσπαθούν να φθάσουν στις μεσογειακές ακτές της Λιβύης, προκειμένου να μπουν σε σκάφη με προορισμό την Ιταλία.

Στην πορεία τους είναι λεία για μια σειρά από ένοπλες ομάδες και δουλέμπορους που συχνά προσπαθούν να αποσπάσουν επιπλέον χρήματα με αντάλλαγμα να τους επιτρέψουν να συνεχίσουν.
Οι νέες μαρτυρίες που κοινοποιήθηκαν από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (IOM) αποκαλύπτουν ότι το εμπόριο ανθρώπων αποτελεί πλέον ένα σύνηθες φαινόμενο με τις αγοραπωλησίες προσφύγων και μεταναστών να πραγματοποιούνται πλέον δημόσια στη Λιβύη.
«Σχετικά με τις γυναίκες, ακούσαμε πολλά για κακοποιήσεις, βιασμούς και εξαναγκασμούς σε πορνεία» είπε ο Μπελμπέιζι.
Ο ίδιος είπε ότι τα μέλη του ΙΟΜ έχουν μιλήσει με έναν 34χρονο μετανάστη από τη Σενεγάλη, που βρισκόταν σε ιδιωτική κατοικία Λίβυου στην πόλη Σάμπχα, με περίπου άλλους 100, οι οποίοι ξυλοκοπήθηκαν και οι δουλέμποροι κάλεσαν τις οικογένειές τους για να ζητήσουν χρήματα για τη ζωή τους.

Στη συνέχεια ο μετανάστης που τα διηγήθηκε αγοράστηκε από άλλο Λίβυο, ο οποίος έθεσε νέα τιμή για την απελευθέρωσή του.
Μερικοί από αυτούς που δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τους απαγωγείς τους φέρεται να σκοτώθηκαν ή να αφέθηκαν να πεθάνουν από την πείνα, κατήγγειλε ο επικεφαλής του Οργανισμού.

Κοιλάδα Δακρύων

«Η κατάσταση είναι τραγική. Όσο περισσότερο εμπλεκόμαστε στη Λιβύη, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε ότι αποτελεί μια κοιλάδα δακρύων για πάρα πολλούς πρόσφυγες και μετανάστες» ανέφερε χαρακτηριστικά ένα άλλο μέλος του Οργανισμού, ο Μοχάμεντ Άμπντικερ, που μόλις επέστρεψε από την Τρίπολη της Λιβύης.
«Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι οι μετανάστες που πέφτουν στα χέρια των λαθρεμπόρων αντιμετωπίζουν συστηματική κακή διατροφή, σεξουαλική κακοποίηση, ακόμη και φόνο» πρόσθεσε.
«Πέρυσι μάθαμε ότι 14 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους σε ένα μόνο μήνα, μόνο από ασθένειες και υποσιτισμό. Ακούμε για μαζικούς τάφους στην έρημο».
Για να προειδοποιήσει τους μετανάστες, ο ΙΟΜ κοινοποιεί τις μαρτυρίες των θυμάτων μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των τοπικών ραδιοφωνικών σταθμών.

Η Λιβύη είναι η κύρια πύλη εισόδου για τους ανθρώπους που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη από τη θάλασσα, με περισσότερους από 150.000 ανθρώπους να επιχειρούν τον διάπλου, κάθε χρόνο, τα τρία τελευταία χρόνια.
Μέχρι στιγμής φέτος εκτιμάται ότι περίπου 26.886 μετανάστες έχουν περάσει στην Ιταλία, 7.000 περισσότεροι από την ίδια περίοδο του 2016.
Περισσότεροι από 600 έχει γίνει γνωστό ότι πνίγηκαν στη θάλασσα, ενώ ένας άγνωστος αριθμός τους έχει χαθεί κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μέσα από την έρημο.

http://insideoutborders.com/

Η συγκλονιστική εξομολόγηση μιας ανήλικης «σκλάβας του σεξ» του ISIS

Η συγκλονιστική εξομολόγηση μιας 

ανήλικης «σκλάβας του σεξ» του ISIS

Έναν απίστευτο εφιάλτη ζούσε κάθε μέρα επί έξι ολόκληρους μήνες στα χέρια ενός τζιχαντιστή του ISIS μια ανήλικη Κούρδισσα «σκλάβα του σεξ».

Η Έκλας, που είναι μέλος της θρησκευτικής μειονότητας των Γιαζίντι, αφηγήθηκε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πώς προσπάθησε μάταια να ξεφύγει από τα κτήνη που την κυνηγούσαν στο όρος Σιντζάρ του βορείου Ιράκ.

Όταν την έπιασαν μαζί με άλλες ομοεθνείς της ήταν μόλις 14 ετών.

Οι τζιχαντιστές έριξαν κλήρο για να μοιράσουν τα κορίτσια κι εκείνη έπεσε στα χέρια ενός απάνθρωπου, αποκρουστικού εξτρεμιστή.

«Κάθε μέρα με βίαζε και με έδερνε»: Η συγκλονιστική εξομολόγηση μιας ανήλικης «σκλάβας του σεξ» του ISIS 
 

«Κάθε μέρα με βίαζε και με έδερνε. Κάθε μέρα. Προσπάθησε αρκετές φορές να βάλω τέρμα στη ζωή μου.

Αφού τράβηξε κλήρο, που έγραφε το όνομά μου, ήρθε κάποιος τρομακτικός τύπος, με μακριά μαλλιά. Αηδίαζα και μόνον που τον έβλεπα, φοβόμουν...»

Η ανήλικη κοπέλα είπε ότι η μυρωδιά του βιαστή της ήταν ανυπόφορη και της προξενούσε αηδία. «Ο κόσμος θα αναρρωτιέται πώς μπορώ να λέω την ιστορία μου χωρίς να κλαίω. Πιστέψτε με, όμως, τα δάκρυά μου έχουν στερέψει», πρόσθεσε.

Οι σουνίτες εξτρεμιστές του «χαλιφάτου» επιτέθηκαν στους Γιαζίντι το καλοκαίρι του 2014. Σκότωσαν τους άνδρες και απήγαγαν τις γυναίκες και τα κορίτσια για να τις πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα ως σκλάβες του σεξ.

Η Έκλας κατάφερε, ευτυχώς, να αποδράσει κάποια στιγμή που ο βιαστής της είχε πάει να πολεμήσει. Μεταφέρθηκε σε καταυλισμό προσφύγων και τώρα ζει στη Γερμανία, όπου υποβάλλεται σε ψυχιατρική θεραπεία. Το όνειρό της είναι να γίνει δικηγόρος.

Ο Γιαζιντισμός είναι ένα συγκριτικό θεολογικό σύμπλεγμα τοπικών κουρδικών πίστεων, που περιέχει και ζωροαστρικά στοιχεία, καθώς και τμήματα του ισλαμικού σουφικού δόγματος. Από τα τέλη του 16ου και τις αρχές του 17ου αιώνα μουσουλμάνοι άρχισαν να κατηγορούν τους Γιαζίντι ως σατανιστές, λόγος για τον οποίο και οι τζιχαντιστές του ISIS προσπάθησαν να τους εξολοθρεύσουν.

Πηγή: iefimerida.gr -

Ισλαμικό Κράτος: Πουλάνε γυναίκες σε σκλαβοπάζαρα σε τιμές… ευκαιρίας

Ισλαμικό Κράτος: Πουλάνε γυναίκες σε σκλαβοπάζαρα σε τιμές… ευκαιρίας 

Εξτρεμιστές από το Ισλαμικό Κράτος συγκέντρωσαν εκατοντάδες γυναίκες για να τις προσφέρουν σαν ανταμοιβή στους τζιχαντιστές στην Συρία ή να τις πουλήσουν ως ερωτικές σκλάβες, ενώ εκτέλεσαν εργαζόμενες γυναίκες, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.

Περίπου 500 γυναίκες και κορίτσια των Γιαζιντί και των χριστιανικών μειονοτήτων δόθηκαν στους αγωνιστές του Ισλαμικού κράτους ή έχουν δοθεί προς πώληση σε αγορές της Μοσούλης στο Ιράκ και στην Ράκα της Συρίας, σύμφωνα με μια έκθεση που δημοσιεύτηκε σήμερα από την αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στο Ιράκ και το Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Γενεύη.

«Φέρνουν γυναίκες και κορίτσια με καρτελάκια με τιμές, ώστε να μπορούν οι αγοραστές να διαλέξουν και να διαπραγματευτούν την αγορά».

Οι αγοραστές λέγεται ότι είναι κυρίως νέοι από τις τοπικές κοινότητες, σύμφωνα με την έκθεση, που περιέχει καταθέσεις από μάρτυρες και επιζήσαντες. Προφανώς, το Ισλαμικό κράτος πουλούσε αυτές τις Γιαζιντί γυναίκες στη νεολαία χρησιμοποιώντας τες σαν μέσο για να τους προσελκύσουν να καταταγούν.

Η έκθεση είναι η δεύτερη επίσημη αναφορά των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με ενέργειες που έχουν διαπράξει εξτρεμιστές Σουνίτες και οι σύμμαχοι τους, οι οποίες μπορούν να αναχθούν σε εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας.

Ο αποκεφαλισμός δύο Αμερικάνων δημοσιογράφων και ενός Βρετανού εθελοντή έχει οδηγήσει στη σύσταση μιας διεθνούς συμμαχίας, με την Αμερική να ηγείται, η οποία βοηθάει την κουρδική και ιρακινή κυβέρνηση να πολεμήσουν ενάντια στην εξτρεμιστική ομάδα.

Οι τζιχαντιστές φέρονται στις γυναίκες «ιδιαίτερα σκληρά», δημιουργώντας μια μεγάλη λίστα ακραίων καταπατήσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που περιλαμβάνουν δολοφονία, φυσική και σεξουαλική επίθεση, ληστεία και εκδιώξεις, σύμφωνα με την έκθεση.

Σκότωσαν μια υποψήφια στις εθνικές εκλογές τον Ιούλιο και την επόμενη ημέρα απήγαγαν έναν υποψήφιο των τοπικών Αρχών. Το Ισλαμικό κράτος διέταξε τα νοσοκομεία να ενημερώσουν τις παντρεμένες γυναίκες γιατρούς να φορούν μαύρα, ενώ οι ανύπαντρες φορούσαν διαφορετικά χρώματα ώστε να μπορούν να τις ξεχωρίσουν εύκολα.

Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν ότι τουλάχιστον 8.493 πολίτες πέθαναν σε συγκρούσεις των Ιρακινών μέχρι τώρα και 1,8 εκ. Ιρακινοί παραμένουν ξεριζωμένοι από τα σπίτια τους.

«Αυτή η έκθεση είναι τρομακτική», δήλωσε ο Νικολάι Μλαντένοβ (Nikolay Mladenov), αντιπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών στο Ιράκ. Είπε, επίσης, ότι χιλιάδες άλλες καταγγελίες δεν προστέθηκαν γιατί δεν είχαν ερευνηθεί επαρκώς. «Οι ηγέτες του Ιρακ πρέπει να δράσουν ενωτικά για να αποκαταστήσουν τον έλεγχο στις περιοχές που έχουν καταληφθεί από το Ισλαμικό Kράτος και να εφαρμόσουν συνολικά κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις».

Ο Ζάιντ Ράαντ Χουσέιν (Zeid Ra’ad al-Hussein), ύπατος αρμοστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ, καταδίκασε τον καταιγισμό κακοποιήσεων. Πρότεινε στην ιρακινή κυβέρνηση να αποδεχθεί το Καταστατικό της Ρώμης, μια συνθήκη που έθεσε σε ισχύ το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και απαιτεί από όλα τα κράτη-μέλη να συνεργαστούν με το Δικαστήριο όσον αφορά σε εγκλήματα πολέμου.

Ο Ζάιντ, πρώην διπλωμάτης της Ιορδανίας, που είναι ο πρώτος Άραβας και Μουσουλμάνος σε αυτή τη θέση, αναφέρθηκε σε ένα γράμμα που συνέγραψαν 126 μουσουλμάνοι λόγιοι στις 19 Σεπτεμβρίου στον αρχηγό του Ισλαμικού Κράτους για να τονίσουν ότι τέτοιες ενέργειες δεν είναι ούτε αποδεκτές, ούτε επιτρέπονται στο Ισλάμ.

Το γράμμα αναφέρει ρητά ότι στο Ισλάμ απαγορεύεται η δολοφονία αθώων, απεσταλμένων, πρεσβευτών και διπλωματών, καθώς και δημοσιογράφων και εθελοντών. Οι βασανισμοί και η επαναφορά της σκλαβιάς απαγορεύονται, καθώς επίσης και ο βίαιος προσηλυτισμός, η άρνηση των δικαιωμάτων των γυναικών και διάφορες άλλες ενέργειες που διαπράττονται, είπε ο Ζάιντ.

tribune

Οι καινούριοι σκλάβοι του κόσμου

Οι καινούριοι σκλάβοι του κόσμου

Ένας μετανάστης μεταφέρει ένα μωρό σε ναυτική βάση αφού διασώθηκε από τους λιμενικούς παραθαλάσσιους φρουρούς στην Τρίπολη της Λιβύης

Βιασμοί, βασανιστήρια και τα σκλαβοπάζαρα των μεταναστών της Λιβύης

Αποτροπιασμένη παρακολουθεί η παγκόσμια κοινότητα τους βιασμούς, τα βασανιστήρια και το σκλαβοπάζαρο χιλιάδων Αφρικανών μεταναστών στη Λιβύη, που πλέον καταγγέλλονται από τους ηγέτες της Δύσης και της Αφρικής. Οι καταστάσεις αυτές ήταν γνωστές εδώ και καιρό, υπογραμμίζουν μη κυβερνητικές οργανώσεις και αναλυτές, οι οποίοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και μήνες.
Παγκόσμια κατακραυγή έχει ξεσπάσει με αφορμή τη μετάδοση στις 14 Νοεμβρίου ενός ντοκιμαντέρ του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CNN που έδειχνε Αφρικανούς να πωλούνται σε σκλαβοπάζαρα στη Λιβύη, μια χώρα που αποτελεί κόμβο για πολλούς μετανάστες που επιχειρούν να φτάσουν στην Ευρώπη.
 
Μπροστά στις αντιδράσεις ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε «σοκαρισμένος», ο πρόεδρος της Αφρικανικής Ένωσης Άλφα Κοντέ «εξοργισμένος» η Ευρωπαϊκή Ένωση «αποτροπιασμένη» και η Γαλλία ζήτησε την έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
«Υποκρισία», διότι «όλος ο κόσμος γνώριζε, οι κυβερνώντες, οι διεθνείς οργανώσεις, οι πολιτικοί ηγέτες», τονίζει ο Σενεγαλέζος Χαμιντού Άνε, αναλυτής της οργάνωσης Αφρική των Ιδεών.
«Οι αιχμαλωσίες, η βία, τα βασανιστήρια, οι βιασμοί είναι κοινή πρακτική στη Λιβύη και για τα σκλαβοπάζαρα μιλάμε εδώ και καιρό», σημειώνει ο Αλιούν Τινέ διευθυντής για τη δυτική Αφρική της Διεθνούς Αμνηστίας, με έδρα το Ντακάρ.
Εν μέσω του χάους που εξακολουθεί να επικρατεί στη Λιβύη μετά την πτώση το 2011 του καθεστώτος του Μουάμαρ Καντάφι, η χώρα έχει μετατραπεί σε κόμβο για τους μετανάστες από την υποσαχάρια Αφρική που επιθυμούν να φτάσουν στην Ευρώπη.
Η ΕΕ, επιθυμώντας να ανασχέσει το κύμα των μεταναστών, δεν έχει καταφέρει να βρει λύσεις για τους πρόσφυγες, που είναι στο έλεος των διακινητών.
«Στη Λιβύη οι μαύροι δεν έχουν κανένα δικαίωμα», είχε καταγγείλει τον Σεπτέμβριο ο Καράμο Κέιτα, ένας 27χρονος νεαρός από τη Γκάμπια που επέστρεψε στη χώρα του. «Μας οδήγησαν σε πολλές φάρμες, όπου ο Λίβυος δεσμοφύλακάς μας, μας πουλούσε για σκλάβους».
Από την πλευρά τους οι οργανώσεις αρωγής των προσφύγων δεν έχουν σταματήσει να προειδοποιούν για την επιδείνωση της κατάστασης.
Ήδη από τον Απρίλιο ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) ανέφερε ότι υπήρχαν «σκλαβοπάζαρα» στη Λιβύη. «Γίνονται προϊόντα προς αγορά, πώληση και απόρριψη όταν δεν αξίζουν πλέον τίποτε», είχε υπογραμμίσει ο Λέοναρντ Ντόιλ, εκπρόσωπος του ΔΟΜ στη Γενεύη.
Η πρόεδρος των Γιατρών χωρίς Σύνορα (MSF) Τζοάν Λιου είχε καταγγείλει τον Σεπτέμβριο σε ανοικτή της επιστολή προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «μια ανθούσα επιχείρηση απαγωγών, βασανιστηρίων και εκβιασμών» στη Λιβύη.
«Στις προσπάθειές τους να περιορίσουν τη (μεταναστευτική) ροή, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι έτοιμες να αναλάβουν το κόστος των βιασμών, των βασανιστηρίων και της σκλαβιάς;», είχε διερωτηθεί. Προτού καταλήξει: «Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν το γνωρίζαμε».
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Ζέιντ Ράαντ αλ Χουσέιν είχε χαρακτηρίσει «απάνθρωπη» την πολιτική της ΕΕ, η οποία «συνίσταται στο να βοηθά το λιμενικό της Λιβύης να σταματά και να στέλνει πίσω τους πρόσφυγες».
Την κατηγορία απέρριψαν οι Βρυξέλλες, οι οποίες υπογράμμισαν τις προσπάθειες που καταβάλλονται για να «σωθούν ζωές» στη θάλασσα και να «διευκολυνθεί η πρόσβαση του ΔΟΜ και της UNHCR στα κέντρα κράτησης στη Λιβύη, ώστε να μπορέσουν να αυξήσουν το επίπεδο βοήθειας και να οργανώσουν οικειοθελείς επαναπατρισμούς».
Εμφανιζόμενη σαν «κάστρο που θέλει με κάθε κόστος να σταματήσει» τους μετανάστες, η Ευρώπη «έχει θεμελιώδη ευθύνη» για την τρέχουσα τραγωδία, όμως δεν είναι η μόνη, εκτιμά ο Τινέ.
«Οι αφρικανικές χώρες δεν κάνουν τίποτε για να κρατήσουν τους νέους τους, για να τους προσφέρουν εργασία. Δεν διαθέτουν μεταναστευτική πολιτική, το μόνο που κάνουν είναι να υπακούν», επισημαίνει.
«Δεν μπορεί να κρατήσει άλλο. Μπροστά σε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας δεν αγανακτούμε, αντιδρούμε», τόνισε ο Άνε, επικρίνοντας την παθητική στάση που κρατούν οι Αφρικανοί ηγέτες και τον «συστηματικό ρατσισμό στις χώρες του Μάγρεμπ».
Από την πλευρά της η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης τόνισε ότι τα αποτελέσματα της έρευνας που έχει ζητήσει να διεξαχθεί για τα σκλαβοπάζαρα «δεν θα καθυστερήσουν» και ότι όσοι είναι υπεύθυνοι «θα αντιμετωπιστούν χωρίς επιείκεια».
«Έχουν δοθεί σαφείς εντολές για τη διενέργεια έρευνας που θα ρίξει φως στην υπόθεση αυτή και για τον εντοπισμό των υπεύθυνων αυτών των πράξεων προκειμένου να προσαχθούν στη δικαιοσύνη», επεσήμανε ο αλ Άρεφ αλ Χότζα υπουργός Εσωτερικών της Λιβύης.

https://www.in.gr/ 

Tα σκλαβοπάζαρα σήμερα...

Tα σκλαβοπάζαρα σήμερα...

Οι βιασμοί, τα βασανιστήρια και το σκλαβοπάζαρο χιλιάδων Αφρικανών μεταναστών στη Λιβύη, που πλέον καταγγέλλονται από τους ηγέτες της Δύσης και της Αφρικής, ήταν γνωστά εδώ και καιρό, υπογραμμίζουν μη κυβερνητικές οργανώσεις και αναλυτές, οι οποίοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου εδώ και μήνες.
Παγκόσμια κατακραυγή έχει ξεσπάσει με αφορμή τη μετάδοση στις 14 Νοεμβρίου ενός ντοκιμαντέρ του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CNN που έδειχνε Αφρικανούς να πωλούνται σε σκλαβοπάζαρα στη Λιβύη, μια χώρα που αποτελεί κόμβο για πολλούς μετανάστες που επιχειρούν να φτάσουν στην Ευρώπη.
Μπροστά στις αντιδράσεις ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε «σοκαρισμένος», ο πρόεδρος της Αφρικανικής Ένωσης Άλφα Κοντέ «εξοργισμένος» η Ευρωπαϊκή Ένωση «αποτροπιασμένη» και η Γαλλία ζήτησε την έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
«Υποκρισία», διότι «όλος ο κόσμος γνώριζε, οι κυβερνώντες, οι διεθνείς οργανώσεις, οι πολιτικοί ηγέτες», τονίζει ο Σενεγαλέζος Χαμιντού Άνε, αναλυτής της οργάνωσης Αφρική των Ιδεών.
«Οι αιχμαλωσίες, η βία, τα βασανιστήρια, οι βιασμοί είναι κοινή πρακτική στη Λιβύη και για τα σκλαβοπάζαρα μιλάμε εδώ και καιρό», σημειώνει ο Αλιούν Τινέ διευθυντής για τη δυτική Αφρική της Διεθνούς Αμνηστίας, με έδρα το Ντακάρ.
Εν μέσω του χάους που εξακολουθεί να επικρατεί στη Λιβύη μετά την πτώση το 2011 του καθεστώτος του Μουάμαρ Καντάφι, η χώρα έχει μετατραπεί σε κόμβο για τους μετανάστες από την υποσαχάρια Αφρική που επιθυμούν να φτάσουν στην Ευρώπη.
Η ΕΕ, επιθυμώντας να ανασχέσει το κύμα των μεταναστών, δεν έχει καταφέρει να βρει λύσεις για τους πρόσφυγες, που είναι στο έλεος των διακινητών.
«Στη Λιβύη οι μαύροι δεν έχουν κανένα δικαίωμα», είχε καταγγείλει τον Σεπτέμβριο ο Καράμο Κέιτα, ένας 27χρονος νεαρός από τη Γκάμπια που επέστρεψε στη χώρα του. «Μας οδήγησαν σε πολλές φάρμες, όπου ο Λίβυος δεσμοφύλακάς μας, μας πουλούσε για σκλάβους».
Από την πλευρά τους οι οργανώσεις αρωγής των προσφύγων δεν έχουν σταματήσει να προειδοποιούν για την επιδείνωση της κατάστασης.
Ήδη από τον Απρίλιο ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) ανέφερε ότι υπήρχαν «σκλαβοπάζαρα» στη Λιβύη. «Γίνονται προϊόντα προς αγορά, πώληση και απόρριψη όταν δεν αξίζουν πλέον τίποτε», είχε υπογραμμίσει ο Λέοναρντ Ντόιλ, εκπρόσωπος του ΔΟΜ στη Γενεύη.

http://www.timelink.gr