Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2019

ΤΣΙΠΑΡΟΥΝ ΑΣΤΕΓΟΥΣ ανθρώπους για να τους δώσουν στέγη και φαγητό ΔΩΡΕΑΝ....!!

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2019

Ραβίνος: «Οι Εβραίοι είχαν βαθιά εμπλοκή στο εμπόριο σκλάβων»

Ραβίνος Lody van de Kamp
Ω, να είστε σίγουροι ότι δεν θα γίνει ποτέ τέτοια ταινία στο Χόλιγουντ (και έτσι δεν θα πάρει όσκαρ)

Ένα νέο βιβλίο που ονομάζεται “The Jewish Slave”, γραμμένο από έναν ορθόδοξο ραβίνο στην Ολλανδία, έρχεται να υπενθυμίσει τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι Εβραίοι στο εμπόριο σκλάβων από την Αφρική.

Σύμφωνα με αναφορές της Jewish Telegraphic Agency (JTA) και της Jewish Journal, το βιβλίο θα «θυμίσει στους Ολλανδούς Εβραίους την βαθιά εμπλοκή των προγόνων τους στο εμπόριο σκλάβων».

Γραμμένο από τον Ραβίνο Lody van de Kamp (φώτο πάνω), το βιβλίο προκλήθηκε από μια εν εξελίξει διαμάχη γύρω από μια παλιά παράδοση των ολλανδικών Χριστουγέννων γνωστή ως”Zwarte Piet” (Μαύρος Πιτ) – ένας κακός χαρακτήρας που συνοδεύει την ολλανδική έκδοση του Πατέρα των Χριστουγέννων (Άη Βασίλη) στην Ολλανδία ως βοηθός του(δες σχετικό άρθρο εδώ).
Ακόμα κι αν ο ‘Zwarte Piet’ υποτίθεται ότι είναι στην πραγματικότητα ένας σκανταλιάρης καλικάντζαρος του οποίου το μαύρο πρόσωπο είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς του σε ένα ανθρακωρυχείο, μαύροι ακτιβιστές στην Ολλανδία ισχυρίστηκαν ότι αποτελεί στην πραγματικότητα μια φυλετική παρωδία των μαύρων (που δεν είναι).

Παρ’ όλα αυτά, ο Ραβίνος Van de Kamp ‘μπήκε στον χορό’ ζητώντας την κατάργηση του ‘Zwarte Piet’ και την ίδια στιγμή αποκάλυψε ότι η ολλανδική εβραϊκή κοινότητα έχει επίσης τη δική της παράδοση του ‘Zwarte Piet’, που ονομάζεται “Hanukklaas”.
Το άρθρο στην Jewish Journal έχει τίτλο «Πόσο υπαίτιοι ήταν οι Ολλανδοί Εβραίοι στο εμπόριο σκλάβων;» και λέει ότι ο ραβίνος Van de Kamp επέκρινε την παράδοση του ‘Zwarte Piet’ στηνRepubliek Allochtonie, μια ειδησεογραφική ιστοσελίδα μαύρων που έχει έδρα στην Ολλανδία.

Στην ιστοσελίδα αυτή, ο Ραβίνος Van der Kamp έγραψε ότι η «απεικόνιση» του ‘Peter του σκλάβου’ χρονολογείται από μια περίοδο που ως πολίτες δεν πληρούσαμε τα κοινωνικά κριτήρια που μας δεσμεύουν σήμερα.

«Το να μιλήσω εναντίον του Μαύρο Πιτ είναι το μερίδιο της κοινωνικής μου εργασίας, μιας προσπάθειας που αποβλέπει στο να υπενθυμίσει στους Ολλανδούς Εβραίους την βαθιά εμπλοκή των προγόνων τους στο εμπόριο σκλάβων», συνχείζει το άρθρο.
Αναφερόμενος στο νέο του βιβλίο σχετικά με το εβραϊκό ρόλο στο αφρικανικό εμπόριο σκλάβων, ο Ραβίνος van der Kamp είπε ότι «τα χρήματα τα κέρδιζαν οι εβραϊκές κοινότητες στη Νότια Αμερική, εν μέρει μέσω της δουλείας, και πήγαιναν στην Ολλανδία, όπου χειρίζονταν τα χρήματα οι Εβραίοι τραπεζίτες».

Στην έρευνα του βιβλίου, ο Ραβίνος Van de Kamp είπε ότι ανακάλυψε δεδομένα που τον συγκλόνισαν.
«Σε μια περιοχή που ήταν η Ολλανδική Γουιάνα, 40 εβραϊκής ιδιοκτησίας φυτείες ήταν το σπίτι ενός πληθυσμού τουλάχιστον 5.000 σκλάβων», λέει.
«Γνωστή ως Jodensavanne ή εβραϊκή Savannah, η περιοχή είχε μια εβραϊκή κοινότητα αρκετών εκατοντάδων πριν καταστραφεί μετά από μια εξέγερση σκλάβων το 1832. Σχεδόν όλοι τους μετανάστευσαν στην Ολλανδία, κουβαλώντας μαζί τους τον πλούτο που είχαν συσσωρεύσει.
«Ένα μέρος από αυτό τον πλούτου παρουσιάστηκε πέρυσι στο κελάρι της Πορτογαλικής Συναγωγής του Άμστερνταμ, μέρος της έκθεσης για τον εορτασμό του πλούτου των ιδρυτών μεταναστών της συναγωγής».

Ο Ραβίνος Van de Kamp, λέει η έκθεση προκάλεσε το ενδιαφέρον του για τον ρόλο των Ολλανδών Εβραίων στο δουλεμπόριο, ο οποίος, όπως λέει, ήταν «ισχυρός».

Σύμφωνα με την έρευνα, στο νησί Κουρασάο της Καραϊβικής, οι Ολλανδοί Εβραίοι μπορεί να ήταν οι υπεύθυνοι για τη μεταπώληση των τουλάχιστον 15.000 σκλάβων που εκφορτώνονταν από τους Ολλανδούς διατλαντικούς εμπόρους, κατά τη γνώμη του Seymour Drescher, ιστορικού στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ.

Οι Εβραίοι είχαν τόσο μεγάλη επιρροή σε αυτές τις αποικίες που οι δημοπρασίες σκλάβων που είχαν προγραμματιστεί να γίνουν κατά την διάρκεια των εβραϊκών γιορτών συχνά αναβάλλονταν, σύμφωνα με τον Marc Lee Raphael, καθηγητή εβραϊκών σπουδών στο Κολέγιο William και Mary.
Δείτε σχετικά βίντεο:

Καθηγητής Tony Martin - Το εβραϊκό δουλεμπόριο των Αφρικανών

Ο ΔρΤόνι κατέχει τον εβραϊκό ρόλο στο αφρικανικό δουλεμπόριο

Τόνι Μάρτιν Ο εβραϊκός ρόλος στο αφρικανικό

δουλεμπόριο

Εβραϊός ραβίνος που πωλεί 22 μαύρους σκλάβους στη Νότια Καρολίνα

Michael Hoffman Ο Εβραϊκός Ρόλος στο

Αφρικανικό Εμπόριο των Σκλάβων: ο πρώτος

Δάσκαλος του Σατανά

Οι Εβραίοι και οι Άραβες ενώθηκαν στο

Αφρικανικό δουλεμπόριο.

TheIsraelites:BLACK JEWS of the Slave Trade

http://davidduke.com

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

Ο Μαρξ και οι μετανάστες

Παραθέτω όλο το κείμενο .
Το αγγλικό υπάρχει εδώ
ενώ τη μετάφραση που ακολουθεί την πήρα από το φόρουμ των ρεσαλταρισμένων.

Καρλ Μαρξ

ΜΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

Εδώ και λίγο καιρό, οι ραφτεργάτες του Λον δίνου ίδρυσαν μια γενική ομοσπονδία για να υποστηρίξουν τα αιτήματά τους εναντίον των εργοδοτών, που στην πλειοψηφία τους είναι με γαλοκαπιταλιστές. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο ν’ ανέβουν οι μισθοί στα επίπεδα των διαρκώς αυξανόμενων τιμών των μέσων επιβίωσης αλλά και να μπει ένα τέλος στην υπερβολικά σκληρή μεταχείριση των εργατών σ’ αυτόν τον κλάδο της βιομηχανίας.

Οι εργοδότες κοίταξαν πώς θα ματαιώσουν αυτό το σχέδιο, φέρνοντας εργάτες απ’ το Βέλγιο, τη Γαλλία ή την Ελβετία.

Πάνω σ’ αυτό το θέμα, το Κεντρικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ένωσης Εργατών δημοσίευσε στις βελγικές, γαλλικές και ελβετικές εφημερίδες μια προειδοποίηση, η οποία είχε πλήρη επιτυχία.
Η μανούβρα των εργοδοτών του Λονδίνου απέτυχε’ αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και ν’ ανταποκριθούν στα δίκαια αιτήματα των εργατών.
Έχοντας ηττηθεί στην Αγγλία, οι εργοδότες προσπαθούν τώρα να πάρουν αντίμετρα, ξεκινώντας απ’ τη Σκωτία.
Σαν αποτέλεσμα των όσων συνέβησαν στο Λονδίνο, αναγκάστηκαν αρχικά και στο Εδιμβούργο να συμφωνήσουν σε μια αύξηση μισθών 15%.

Την ίδια στιγμή όμως μυστικά έστειλαν στη Γερμανία ανθρώπους για να στρατολογήσουν εργάτες, ειδικά απ’ τις περιοχές του Ανόβερου και του Μεκλεμβούργου, και να τους φέρουν στο Εδιμβούργο.

Η Πρώτη ομάδα έχει ήδη μεταφερθεί.

Ο σκοπός αυτής της εισαγωγής εργατών είναι ο ίδιος με την εισαγωγή Ινδών κούληδων στη Τζαμάικα, δηλαδή η διατήρηση της δουλείας.

Αν οι εργοδότες του Εδιμβούργου πετύχουν, μέσω της εισαγωγής Γερμανών εργατών, να εξουδετερώσουν τις παραχωρήσεις που ήδη έχουν κάνει, αυτό θα έχει αναπόφευκτα τον αντίκτυπό του και στην Αγγλία.
Και αυτοί που θα υποφέρουν περισσότερο θα είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί εργάτες, που στη Μεγάλη Βρετανία είναι περισσότεροι απ’ τους εργάτες των άλλων εθνών της ηπειρωτικής Ευρώπης. Αυτοί οι ίδιοι οι νεοεισαγόμενοι εργάτες, όντας τελείως αβοήθητοι σε μια ξένη χώρα, θα βυθιστούν σύντομα στο επίπεδο ενός παρία.

Είναι ζήτημα τιμής για τους Γερμανούς εργάτες ν’ αποδείξουν στους εργάτες των υπολοίπων χωρών ότι κι αυτοί, όπως οι αδελφοί τους στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ελβετία, γνωρίζουν πώς να υπερασπιστούν τα κοινά συμφέροντα της τάξης τους και δεν θα γίνουν υποτακτικά όργανα του κεφαλαίου στον αγώνα του ενάντια στην εργατική τάξη.

Για λογαριασμό του Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης Εργατών

Καρλ Μαρξ, Λονδίνο, 4 Μαίου 1866

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 306

Από το βιβλίο Πρακτικών του Γενικού Συμβουλίου της Α'

Διεθνούς

Στις 3 Μαίου 1866, ο Μαρξ έλαβε από την Επιτροπή των

Γερμανών Ραφτεργατών του Λονδίνου, υλικό σχετικά με

Γερμανούς ειδικευ μένους ράφτες που χρησιμοποιούνταν ως

απεργοσπάστες από Ολλανδούς και Βρετανούς εργοδότες.

Στις 4 Μαίου, έγραψε το κομμάτι "Μια Προειδοποίηση" και το

έστειλε στον Λήμπκνεχτ, εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής, για

να δημοσιευθεί σε Γερμανικές εφημερίδες.

Ο Μαρξ, κατόπιν οδηγίας του Κεντρικού Συμβουλίου της

Διεθνούς, έγραψε αυτή την έκκληση σε σχέση με την εισαγωγή

Γερμανών και Δανών ραφτεργατών στη Σκωτία, εισαγωγή που

είχε σκοπό τη χρησιμοποίησή τους ως απεργοσπαστών.

Αυτό το θέμα συζητήθηκε στη συνεδρίαση του Κεντρικού

Συμβουλίου της Διεθνούς την 1 Μαίου 1866.

Ο Φρίντριχ Λέσνερ ενημέρωσε στη συνεδρίαση ότι και οι

Λονδρέζοι βιομήχανοι σκόπευαν επίσης να καταφύγουν στην

εισαγωγή Γερμανών εργατών.

Γι' αυτό το σκοπό, οι Γερμανοί ραφτεργάτες που ζούσαν στο

Λονδίνο σχημάτισαν μια επιτροπή με επικεφαλής τους Λέσνερ και

Χάουφε και αποφάσισαν να δράσουν από κοινού με το Συμβούλιο

της Διεθνούς, με σκοπό να ματαιώσουν τα σχέδια των βιομηχάνων

και των πρακτόρων τους στη Γερμανία.

Το Κεντρικό Συμβούλιο έστειλε δύο αντιπροσώπους στο

Εδιμβούργο, οι οποίοι και έπεισαν τους νεοφερμένους εργάτες ν'

ακυρώσουν τα συμβόλαιά τους και να γυρίσουν στην πατρίδα τους.

Κατόπιν αιτήματος του Μαρξ, ο Λέσνερ και ο Χάουφε τον

ενημέρωσαν στις 3 Μαίου με λεπτομέρειες για τα όσα συνέβησαν

στο Εδιμβούργο.

Η "Προειδοποίηση" που γράφτηκε απ' τον Μαρξ στις 4 Μαίου

δημοσιεύθηκε σε διάφορες γερμανικές εφημερίδες.

Τόσο τα πρόχειρα όσο και τα διορθωμένα χειρόγραφα αυτού του

ντοκουμέντου έχουν σωθεί.

Την ίδια περίοδο, ο Λέσνερ και ο Χάουφε δημοσίευσαν μια

ανακοίνωση σχετικά με τους σκοπούς και τα καθήκοντα της

Επιτροπής των Γερμανών Ραφτεργατών του Λονδίνου και

περιελάμβανε μια έκκληση προς τους Γερμανούς εργάτες του

Λονδίνου να συγκεντρώσουν χρήματα.

Τον lούλιο του 1866, η Επιτροπή δημοσίευσε μια δεύτερη

ανακοίνωση, επίσης υπογεγραμμένη απ' τους Λέσνερ και Χάουφε,

που απευθυνόταν στους ραφτεργάτες της Γερμανίας.

The Young Karl Marx (2017)

Όταν ο Μαρξ συνάντησε τον Ένγκελς: 1844. Στη Γερμανία, οι ψήφοι μιας μαζικής πνευματικής αντίδρασης γίνονται ολοένα και περισσότεροι. Στη Γαλλία, οι εργάτες βρίσκονται σε πορεία επανάστασης. Ακόμα και στην Αγγλία άνθρωποι διαδηλώνουν. Σο Μάντσεστερ, η βιομηχανική επανάσταση έχει ξεκινήσει. 26 ετών, ο Καρλ Μαρξ ζει εξόριστος στο Παρίσι με τη σύζυγο του, Τζένι. Εκεί θα γνωρίσει τον νεαρό Φρίντριχ Ένγκελς, γιο εργοστασιάρχη, ο οποίος μελετά το νέο φαινόμενο της πτώχευσης στο βρετανικό προλεταριάτο. Αυτή η συνάντηση ήταν το κομμάτι του παζλ που χρειαζόταν ο Μαρξ για να δημιουργήσει την εικόνα του για τον κόσμο. Παρά τις αντιδράσεις της αστυνομίας και τη λογοκρισία, οι δυο τους θα γεννήσουν ένα νέο κίνημα, τον κομουνισμό.

TheYoung Karl Marx

TheYoung Karl Marx

TheYoung Karl Marx

TheYoung Karl Marx

http://www.resaltomag.gr

Η κομμουνιστική Κίνα στο «έλεος» του καπιταλιστικού εαυτού της- Φτώχεια κι εκμετάλλευση

Με το συνέδριο του Κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας να βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά και τους οικονομικούς δείκτες της Κίνας να... «τρέχουν», δημιουργείται το εύλογο ερώτημα, αν και εφόσον μπορεί το σφυροδρέπανο να συμβιώνει με τσάντες Luis Vuitton, Porshe και άλλα κατεξοχήν σύμβολα του καπιταλισμού.
Η αντίφαση που δημιουργεί η εικόνα της κομμουνιστικής σημαίας με τα σύμβολα πολυτέλειας και κύρους του δυτικού κόσμου εντοπίζεται και στην πραγματική ζωή της σημερινής Κίνας. Από τη μια πάμπλουτα κομματικά στελέχη, από την άλλη άγρια εκμετάλλευση των εργατών.
Στο ερώτημα πόσο κομμουνιστική είναι σήμερα η Κίνα επιχειρεί να απαντήσει η DW σε δημοσίευμά της.

Στην ομιλία του που διήρκησε πάνω από 3μιση ώρες στο κομματικό συνέδριο, ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζιπίνγκ επανέλαβε τη λέξη σοσιαλισμός 148 φορές, το όνομα του Καρλ Μαρξ 18 φορές.

Το σφυροδρέπανο σε χρυσό βρισκόταν δίπλα στην κόκκινη σημαία της Κίνας. Λόγια και σύμβολα παρέπεμπαν σε ό,τι περιμένει κανείς από ένα συνέδριο κομμουνιστικού κόμματος. Το πνεύμα του Μαρξ ήταν πανταχού παρόν στην Μεγάλη Αίθουσα του Λαού.
Όμως, εάν ο γερμανός θεωρητικός του κομμουνισμού γνώριζε τι γίνεται στην Κίνα στο όνομά του, θα έτριζαν τα κόκκαλά του στον τάφο του.

Το τι γίνεται περιγράφεται σε μερικές λέξεις: άγριος καπιταλισμός, εκμετάλλευση, δίψα για κέρδος.

Μόνο τρεις σύνεδροι του κομματικού συνεδρίου που συνεχίζεται έχουν περιουσία που φτάνει από 900 μέχρι 1,3 εκατομ. δολάρια.

Ο αριθμός των πλουσίων με ιδιοκτησία πάνω από 300 εκατομ. δολάρια ανέβηκε φέτος στην Κίνα από 348 σε 2.130 ανθρώπους.

«Είναι διπλάσιος από αυτούς πριν από πέντε χρόνια και 4 φορές μεγαλύτερος από όσο πριν από δέκα χρόνια» λέει ο Ρούπερτ Χουγκέβερφ, που κάθε χρόνο καταρτίζει τον κατάλογο των πλουσίων για λογαριασμό του φημισμένου περιοδικού Hurun.

Και το ερώτημα εύλογο: πόσο κομμουνιστική είναι η Κίνα; «Δεν είναι» απαντά ο κινέζος ιστορικός Ζανγκ Λιφάν. «Επικρατεί ένας ελιτίστικος κομμουνισμός υπό μια σοσιαλιστική σημαία.

Άνθρωποι με τεράστια περιουσία βρίσκονται στην εξουσία, εκμεταλλεύονται τα κατώτερα στρώματα, ολιγάρχες λυμαίνονται τον πλούτο και η κατανομή του πλούτου είναι εντελώς άδικη».

Ο κατάλογος είναι μακρύς.
Ο μισθός για εβδομαδιαία εργασία από 50 μέχρι 60 ώρες είναι ψίχουλα.
Οι οικοδόμοι χάνουν αμέσως τη δουλειά τους όταν πέφτουν από τις σκαλωσιές.
Τα δικαιώματά τους είναι ελάχιστα.
Ανεξάρτητα συνδικάτα απαγορεύονται.

Και εκεί που επιτρέπονται, σε μεγάλες επιχειρήσεις, τα βρίσκουν με τα αφεντικά τους.
Συνδικαλιστές εξουδετερώνονται, φυλακίζονται.
Η ψαλίδα ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους συνεχώς μεγαλώνει. Το σύστημα της χώρας παγιώνει τις κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στις αγροτικές περιοχές και τις μητροπόλεις, όπου σήμερα κυκλοφορούν περισσότερες Ferrari, Porsche και Rolls Royce από ότι στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις.

Ο Σι Τζινπίνγκ μιλά για τον μαρξισμό του 21ου αιώνα. «Δημιουργούν μιαν ουτοπία για να εξαπατούν τον κόσμο» λέει ο Ζανγκ Λιφάν, κάποτε μέλος της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών. «Ούτε και οι ίδιοι δεν πιστεύουν σε αυτά που λένε και κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Κανείς δεν τους πιστεύει πια».
Πολλοί δεν μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους στο θέαμα κομμουνιστών να συνδυάζουν τις μαρξιστικές ιδέες οδηγώντας Mercedes και κρατώντας τσάντες Luis Vuitton.
Την όλο και μεγαλύτερη αντίφαση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τις αξιώσεις αναγάγει ο Τζινπίνγκ σε αρετή.
«Μόνο μέσα από αντιφάσεις μπορεί να προοδεύσει μια κοινωνία, όπου υπάρχουν αντιφάσεις, υπάρχει και κόπος» τόνισε ο κινέζος

πρόεδρος στην ομιλία του. «Ήδη πρωτοπόροι της μαρξιστικής θεωρίας συμφωνούσαν ότι οι αντιθέσεις δίνουν κίνητρο για την πρόοδο και την εξέλιξη ολόκληρων συστημάτων» λέει ο Ματίας Στεπάν από το κινεζικό Ινστιτούτο Merics στο Βερολίνο.

«Στο μυαλό της ηγετικής κινεζικής πολιτικής τάξης οι αντιθέσεις δεν αποτελούν πρόβλημα, η εκμετάλλευση και η κοινωνική ένδεια αντανακλούν απλά τις αρνητικές επιπτώσεις του σημερινού οικονομικού συστήματος, όπως αυτό λειτουργεί».

Για την ηγεσία της η Κίνα θα πρέπει να αναπτυχθεί για άλλα 100 χρόνια πριν φτάσει στο «πλήρες στάδιο του σοσιαλισμού».
Με άλλα λόγια θα πρέπει να γίνει πλούσια, πριν γευτεί τους καρπούς του κομμουνισμού.
Άρα η κοινωνική ανισότητα αποτελεί μόνο μια μεταβατική κατάσταση.
«Από τα τέλη της δεκαετίας του '90 το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας αντιλαμβάνεται το ρόλο του ως κυβερνητικό και όχι πλέον ως επαναστατικό κόμμα» λέει ο Στέπαν.

«Το κόμμα πάνω από όλους και όλα» είναι το μότο του Σι Τζινπίνγκ.
Από την ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης διδάχθηκε ότι το κόμμα δεν πρέπει ποτέ να χάσει τον έλεγχο της οικονομίας, της κοινωνίας και του στρατού.
Η ηγεσία του δεν θα πρέπει να κάνει κανένα λάθος που θα οδηγούσε στο να κινδυνεύσει η κυριαρχία του.

https://www.pronews.gr