Διεκδικούν αποζημιώσεις για τρεις αιώνες δουλεμπορίου

 Tην ώρα που το Χόλιγουντ επιχειρεί να ξορκίσει τις ενοχές της αποικιοκρατίας με ταινίες όπως ο «Λίνκολν» του Στίβεν Σπίλμπεργκ και το «Δώδεκα χρόνια σκλάβος» του Στιβ Μακ Κουίν, οι ηγέτες της Καραϊβικής συνασπίζονται και ζητούν αποζημιώσεις δισεκατομμυρίων ευρώ για τους τρεις και πλέον αιώνες δουλεμπορίου στον Ατλαντικό.

 

«Η Ευρώπη χρωστάει στην Καραϊβική» και όχι το αντίθετο, υποστηρίζουν με μία φωνή και εγκαινιάζουν μια δικαστική διαμάχη με επίκεντρο μία από τις πλέον σκοτεινές σελίδες στην παγκόσμια ιστορία, σύμφωνα με τον «Ελεύθερο Τύπο».

 

Οι 14 από τις 15 συνολικά χώρες που απαρτίζουν την Κοινότητα της Καραϊβικής μηνύουν τη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία, αξιώνοντας επανορθώσεις για τη δουλεία, αλλά και για τη γενοκτονία των γηγενών κατοίκων τους.

 

Πιο συγκεκριμένα, δώδεκα πρώην βρετανικές αποικίες (Μπαχάμες, Τζαμάικα, Μονσεράτ κ.α.) μαζί με την πρώην γαλλική αποικία της Αϊτής και το Σουρινάμ, πρώην ολλανδική αποικία, προσέλαβαν για να τις εκπροσωπήσει τη βρετανική δικηγορική εταιρία Leigh Day.

 

Οι 14 εξωτικοί παράδεισοι συγκρίνουν, σύμφωνα με το δημοσίευμα, την εκστρατεία τους με τις διεκδικήσεις των Εβραίων από τη Γερμανία και των αυτοχθόνων Μαορί από τη Νέα Ζηλανδία. 

 

Ύστερα από αιώνες οικονομικής εκμετάλλευσης, λένε, εξακολουθούν να ταλανίζονται από τη φτώχεια, την ώρα που οι προηγούμενες χώρες της Δύσης στήριξαν την ευημερία τους στην αποικιοκρατία και τις φυτείες της οργής.

 

Το ποσό που αξιώνουν δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί, το 1834 όμως όταν η Βρετανική Αυτοκρατορία κατάργησε τη δουλεία, είχε καταβάλει στους ιδιοκτήτες σκλάβων 23 εκατ. ευρώ. Το ποσό αντιστοιχεί σήμερα, σύμφωνα με εκτιμήσεις, σε 233 δισ. ευρώ.

 

 

 

 

12 Χρόνια Σκλάβος / Twelve Years a Slave / 12 Years a Slave (2013)

 

 Ένας ελεύθερος μαύρος, ζούσε στη Νέα Υόρκη μέχρι τη στιγμή που ξαφνικά απήχθη και πουλήθηκε ως σκλάβος. 

 

Ο Σόλομον που βρέθηκε αντιμέτωπος με την σκληρότητα αλλά ταυτόχρονα και την καλοσύνη του ιδιοκτήτη του, αγωνίστηκε για να παραμείνει ζωντανός και να διατηρήσει όση αξιοπρέπειά του είχει μείνει. 

 

Δώδεκα ολόκληρα χρόνια θα ζήσει αυτό το Γολγοθά, κατά τη διάρκεια των οποίων είχε την ευκαιρία να γνωρίσει έναν Καναδό, που θα του αλλάξει τη ζωή μια για πάντα.

 

 

 

 

12 Years a Slave (2013)

 

 

 

 

12 Years a Slave (2013)

 

 

 

12 Years a Slave (2013)

 

 

 

 

12 Years a Slave (2013)

 

 

 

 

 

 

Lincoln - Λίνκολν (2012)

 

 

 Η ταινία παρακολουθεί τους τελευταίους τέσσερις μήνες της ζωής ενός από τους πιο σημαντικούς προέδρους της Αμερικής, του Αβραάμ Λίνκολν. 

 

Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ σκηνοθετεί τον (δύο φορές βραβευμένο με Όσκαρ ερμηνείας) Ντάνιελ Ντέι-Λιούις σε ένα συναρπαστικό θρίλερ, που εξετάζει τη σύγκρουση ανάμεσα στον Λίνκολν και τους ισχυρούς άνδρες του υπουργικού συμβουλίου του, στην προσπάθειά του να τερματίσει την πιο αιματοβαμμένη σύγκρουση της χώρας, τον Εμφύλιο Πόλεμο, και ν’ αλλάξει τον ρου της ιστορίας βάζοντας τέλος στη δουλεία και επαναφέροντας την Ένωση της Αμερικής.

 

 

 

 

 

 

Lincoln - Λίνκολν (2012)

 

 

Lincoln - Λίνκολν (2012)

 

 

Lincoln - Λίνκολν (2012)

 

 

Lincoln - Λίνκολν (2012)

 

 

 

 

 https://www.newsbeast.gr

 

 

 

 

 

 

theologos vasiliadis

 

 

Η εκμετάλλευση των σκλάβων ανιχνεύεται στο DNA των απογόνων τους

Περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι στην Αμερική, την Ευρώπη και την Αφρική συμμετείχαν σε μια ιστορική έρευνα

 

Tο δουλεμπόριο μεταξύ Αφρικής και Αμερικής και η οικονομική και σεξουαλική εκμετάλλευση εκατομμυρίων ανδρών και γυναικών μέχρι και τον 19ο αιώνα μπορούν να ανιχνευθούν στο DNA των απογόνων τους, σύμφωνα με μεγάλη έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα και διενεργήθηκε χάρη στα γενετικά προφίλ που συγκέντρωσε η εταιρεία 23andMe.

 

Περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι στην Αμερική, την Ευρώπη και την Αφρική συμμετείχαν σε αυτήν την απροσδόκητη έρευνα που συνδυάζει τις αναλύσεις ατομικών DNA με τα λεπτομερή αρχεία των πλοίων που μετέφεραν τους σκλάβους: 12,5 εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά αιχμαλωτίστηκαν και πουλήθηκαν από το 1515 μέχρι το 1865. 

 

Από αυτούς, το 70% κατέληξε στη Λατινική Αμερική και 300.000-500.000 στην ηπειρωτική Βόρεια Αμερική. Πάνω από 2 εκατομμύρια πέθαναν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους.

«Θέλαμε να συγκρίνουμε τα γενετικά δεδομένα με τα αρχεία των μεταφορών, για να βρούμε τυχόν ασυμφωνίες, κάτι που διαπιστώθηκε σε ορισμένες περιπτώσεις», εξήγησε ο Στίβεν Μιτσελέτι, γενετιστής που εργάζεται στην εταιρεία.

 

Μεταξύ άλλων, διαπιστώθηκε ότι, μολονότι οι σκλάβοι ήταν στην πλειονότητά τους άνδρες, η γενετική συμβολή των Αφρικανών γυναικών, ήταν πολύ μεγαλύτερη στη σημερινή σύνθεση του πληθυσμού. 

 

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε με την ανάλυση των γονιδίων του χρωμοσώματος Χ. «Σε ορισμένες περιοχές, εκτιμούμε ότι για κάθε Αφρικανό άνδρα που αναπαραγόταν, αντιστοιχούσαν 17 Αφρικανές γυναίκες που αποκτούσαν απογόνους, ποτέ δεν θα πιστεύαμε ότι αυτή η αναλογία ήταν τόσο υψηλή», συνέχισε ο ερευνητής.

 

Οι μελετητές εξήγησαν ότι το γεγονός αυτό εξηγείται σε μεγάλο βαθμό λόγω της πολιτικής της «λεύκανσης της φυλής» που εφαρμοζόταν την εποχή εκείνη στη Λατινική Αμερική: ο στόχος ήταν να «λευκανθεί» ο πληθυσμός για αυτό και ενθαρρύνονταν οι σχέσεις μεταξύ αποίκων και σκλάβων, όπως γινόταν στη Βραζιλία στις αρχές του 19ου αιώνα.

 

Αντιθέτως, οι Αφρικανοί άνδρες και γυναίκες στις ΗΠΑ αναπαράγονταν σχεδόν με την ίδια αναλογία. «Η τάση ήταν να ενθαρρύνεται η αναπαραγωγή μεταξύ των σκλάβων, για να παραχθούν περισσότεροι σκλάβοι», είπε η Τζοάνα Μάουντεν, διευθύντρια ερευνών της 23andMe, μολονότι οι βιασμοί των γυναικών από τους «ιδιοκτήτες» τους ήταν συνηθισμένο φαινόμενο.

 

Η έρευνα αποκαλύπτει επίσης ότι οι Αφροαμερικανοί στις Ηνωμένες Πολιτείες συνδέονται γενετικά, στη μεγάλη πλειονότητά τους, με πληθυσμούς που κατοικούσαν σε μια περιοχή της Αφρικής που αντιστοιχεί στη σημερινή Νιγηρία. 

 

Την εποχή εκείνη πάντως, οι σκλάβοι από αυτήν την περιοχή συνιστούσαν μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό μεταξύ εκείνων που στάλθηκαν στις ΗΠΑ. 

 

Στην πραγματικότητα μάλιστα, τους έστειλαν πρώτα στην Καραϊβική και από εκεί μεταφέρθηκαν κατόπιν στις ΗΠΑ, μια φάση του ενδοαμερικανικού δουλεμπορίου που μόλις τώρα αρχίζει να ανακαλύπτεται.

 

Η υποεκπροσώπηση, στη γενετική κληρονομιά, της Σενεγαμβίας (περιοχή σημερινής Σενεγάλης-Γκάμπιας) στις ΗΠΑ ίσως να έχει μακάβρια εξήγηση: «Καθώς οι Σενεγαμβέζοι ήταν συχνά καλλιεργητές ρυζιού στην Αφρική, τους έστελναν σε ορυζώνες στις ΗΠΑ. 

 

Οι φυτείες αυτές μαστίζονταν από την ελονοσία και υπήρχε αυξημένη θνησιμότητα, κάτι που αναμφίβολα οδήγησε στην υποεκπροσώπησή (του γενετικού υλικού τους) στους σημερινούς Αφροαμερικανούς», είπε ο Μιτσελέτι.

https://www.newsbeast.gr

 

theologos vasiliadis